Międzynarodowy Festiwal Jazz Jambore - opisz. 

Bente Kahan – Ani Ma’Amin Quartet Najnowszy projekt artystki, która aktualnie uznawana jest powszechnie za najwybitniejszą interpretatorkę poezji, dramatu i pieśni w języku Jidysz. W 2011 roku podjęła decyzję o zrealizowaniu nowego, multi-kulturowego programu, w którym świat jej dotychczasowych artystycznych penetracji połączony zostałby z poezją Wisławy Szymborskiej, tekstami Włodzimierza Wysockiego, perskimi i norweskimi pieśniami. Jak sama mówi, chciała w sposób jednoznaczny stworzyć coś, co, wynikając z jej dotychczasowych dokonań, będzie jednocześnie radykalnie inne stylistycznie i formalnie. Stąd dobór muzyków, o których mówi, że to elita europejskiego jazzu, artyści z jednakową swobodą poruszający się w tym gatunku jak i muzyce poważnej, popowej czy etnicznej. Warto nadmienić, że Mirosław „Carlos” Kaczmarczyk (Norwegia), Piotr Iwicki i Maciej „Ostry” Ostromecki (obaj Polska) na co dzień są członkami - założycielami cenionej formacji polsko-norweskiej Loud Jazz Band. Ich obecność w zespole tej norweskiej pieśniarki i aktorki wydaje się być w tym wypadku oczywista. Program Ani Ma’Amin, tytułem odwołuje się do średniowiecznej modlitwy żydowskiej, którą streścić można w słowach „Wierzę wiarą doskonałą”. Uniwersalność tego przesłania odnosi się tutaj zarówno do doznać głębokich, jak i wiary w uniwersalność sztuki: postrzegania muzyki jako języka komunikacji zrozumiałego przez wszystkich, bez względu na szerokość i długość geograficzną. To również wiara w siłę słowa „Pokój” jako daru należnego wszystkim ludziom. Cały program, paradoksalnie, odwołuje się do najważniejszych prawd i wiar wyśpiewywanych w pieśniach Negro-spirituals i songach gospel. W opinii krytyków połączenie, którego dokonała Bente Kahan jest tyle samo piękne i przejmujące, co nowatorskie, bowiem zarówno stare żydowskie tematy jak i kompozycje nam współczesne zostały tutaj osadzone w ramach nowoczesnej muzyki z pogranicza jazzu, muzyki fusion, ambientu, etnicznych klimatów. W interpretacji tych „pieśni i modlitw o tęsknocie, nadziei i cierpieniu” istotnym aspektem jest również improwizacja, jak choćby w Nothing Can Ever Happen Twice do tekstu Wisławy Szymborskiej, gdzie forma i muzyka tworzone są dosłownie na oczach słuchaczy. Ponadczasowa wartość przesłania tego projektu, jak i jego poziom artystyczny sprawiły, że kolejne dokonanie słynnej artystki jest już znane na całym świecie. Ona sama pracuje nad płytą, która ma uwiecznić to spotkanie czterech – jak mówi – silnych artystycznych osobowości.