Podstawowe formy działaności człowieka(nauka, praca, zabawa)
Człowiek jest osobliwym składnikiem organizacji. Jest on nie tylko bytem w rozumieniu fizykalnym, ale i podmiotem, tzn. osobą poznającą, myślącą, przeżywającą i działającą. Jako składnik organizacji jest nie tylko środkiem do realizacji jej celów, ale i celem samym w sobie. Jego obcowanie z organizacją trzeba więc rozpatrywać dwojako. Z jednej strony organizacja stawia człowiekowi swoje wymagania, które maja go skłonić do postępowania zgodnego z jej celami. Z drugiej strony trzeba mieć na względzie wymagania człowieka wobec organizacji, na które wpływ mają jego potrzeby. Człowiek będąc rzeczowym składnikiem organizacji czyni z niej obiekt wzajemnego oddziaływania
Człowiek jest istotą twórcza, nie potrafi być biernym obserwatorem świata. Chcemy być czynni emocjonalnie, umysłowo, fizycznie .Na zachowanie każdego z nas decydujący wpływ ma środowisko w którym się wychowujemy jak i również samo wychowanie.
Wychowanie – w najszerszym tego słowa znaczeniu oznacza całokształt oddziaływania rodziców, wychowawców i środowiska na rozwój dzieci i młodzieży. W tym sensie pojęcie “wychowanie” obejmuje określone wpływy i oddziaływanie na fizyczny, umysłowy, moralny i estetyczny rozwój człowieka oraz przyswajanie im politechnicznych wiadomości i sprawności.
Podstawowymi formami działalności w życiu człowieka są:
- praca
- zabawa
- nauka
Praca, walka, zabawa i nauka przeplatają się wzajemnie, stanowiąc nierozerwalną całość działań w organizacji.
Potrzeba sensu życia jest taka właściwością człowieka, która powoduje, że jego działalność musi być odpowiednia do możliwości, ukierunkowana i oceniana pozytywnie. Znaczy to tyle, że istnieją w działalności człowieka takie wartości, które nadają owy sens i dzięki któremu jednostka może prawidłowo funkcjonować. Osoba podejmująca stale zmieniające się czynności, nieposiadająca nadrzędnego celu, stymulowana wyłącznie przez pochodzące z zewnątrz polecenia, wykonuje je wyłącznie pod wpływem presji otoczenia nie rozumiejąc ich nie wpływa i nie sprzyja zaspokojeniu sensu życia.
1. Praca
Praca – jest podstawowym rodzajem działania w organizacji. To głownie z jej przyczyny człowiek wstępuje do organizacji, bowiem dzięki niej ma możliwość zaspokojenia swoich potrzeb i pragnień. Praca nie tylko stanowi środek zaspokojenia potrzeb, lecz nierzadko bywa celem samym w sobie. Niektórzy sądzą, że jest ona naturalną potrzebą człowieka. Pracą jest zatem: „wszelki splot czynów (w poszczególnym przypadku pasmo czynów) mających charakter pokonywania trudności dla uczynienia zadość czyimś potrzebą istotnym”.
Tak naprawdę pracą jest każdy wysiłek włożony przez człowieka do wykonania jakiejś czynności .Poprzez prace uczymy się jak kształtować nasze poglądy. Angażuje nie tylko siły fizyczne ale również nasze myśli, umysł i serce. Praca ma duży wpływ na kształcenie osobowości człowieka . kształtuje różne postawy, uwrażliwia na jedne postawy a na drugie zobojętnia .Jednak wszystko zależy od tego jaką prace sobie wybierzemy i czy jest ona zgodna z naszymi oczekiwaniami i predyspozycjami. Praca to nie tylko dobro materialne ale poprzez nią możemy się spełniać jeśli chodzi o nasze potrzeby rozwojowe. Nieraz pozwala nam zapomnieć o troskach życia codziennego, i zadowolić wtedy kiedy ja dobrze wykonamy.
2.Zabawa
Pewne jej elementy można odnieść do „pracy”, przyjmując założenie, że ta nie tylko stanowi środek do celu, ale jest również w pewnym zakresie i pewnych okolicznościach celem samym w sobie. Natomiast czysto zabawowy charakter mają często działania celowo organizowane, np. w ramach akcji socjalnych. Zabawa jest istotnym czynnikiem kulturotwórczym organizacji, jest również środkiem łagodzenia stresów; wobec tego jej znaczenie w organizacji nie może być pomniejszane.
Podstawową formą aktywności dziecka już w wieku przedszkolnym jest zabawa (podejmowana spontanicznie i wykonywana dla przyjemności) ale wraz z wiekiem rozmaite zajęcia nabierają w życiu dziecka coraz większego znaczenia .W wieku przedszkolnym zabawa dziecka przybiera wiele różnorakich i bogatych form. Wraz z wiekiem zmieniają się także zabawy. Dziecko przechodzi od zabaw samotnych do zabaw równoległych, następnie aż do zabaw zespołowych z podziałem na role.
Zabawa odgrywa kluczowa role w kształtowaniu się charakteru każdego z nas .To w jakim gronie przyjaciół się znajdujemy ma duży wpływ na nasze decyzje i postępowanie .Ma na to wpływ otoczenie .Zabawa zarówno w gronie przyjaciół jak i obcych pozwala nam na poznawanie swoich umiejętności, uczy nas samodzielności uczenia się i myślenia, kształtuje naszą osobowość.
Również już w życiu dorosłego człowieka zabawa ma istotny wpływ na życie.
Dzięki niej człowiek może odreagować stres w jakim się znalazł np. w mijającym dniu, zapomnieć o smutkach i troskach życia codziennego i choć przez chwilkę poczuć się radosnym , swobodnym i wesołym.
3.Nauka
Nauka polega ona najogólniej na zdobywaniu wiedzy i jej porządkowaniu w system sądów prawdziwych i przypuszczeń. Dokonuje się przez inne działanie w organizacji (pracę, zabawę, walkę), a także przez specjalne szkolenia. Zdobywanie wiedzy z doświadczenia praktycznego wzbogaca jednostkę oraz czyni ją bardziej sprawną w organizacji i poza nią. We współczesnej organizacji wiedza nabyta w ten sposób nie zawsze wystarcza. Stąd w określonych przypadkach organizacja tworzy w swej strukturze jednostki, dla których badania naukowe są pracą, bądź korzysta w tym celu z osiągnięć innych organizacji zajmujących się nauką.
Już w wieku przedszkolnym dzieci kształtują w sobie odruch nauki .W tym wieku dziecko nie ma jeszcze świadomości nauki i jest nakierowane na jakąś czynność zmierzającą do nauczenia się nowej rzeczy) i pracy (czynności narzucane przez dorosłych). W trzeciej fazie wieku przedszkolnego niektóre formy nauki i pracy zostają wyodrębnione w postaci czynności specyficznych (pomoc w domu, odwzorowywanie literek itp.). Wstępując do szkoły dziecko jest już całkowicie zdolne do podejmowania czynności intencjonalnych (zmierzających do uzyskania jakiegoś celu).Dzięki nauce kształtujemy swój rozwój emocjonalny ,umysł ,zdolność koncentracji oraz samo realizujemy się w dążeniu do wymierzonych przez nas celów. Nauka przynosi nam zadowolenie jeżeli wykorzystana w dalszym życiu pomaga nam osiągnąć satysfakcje i staje się przydatna.
Nauka w życiu, człowiekowi jest bardzo pomocna, im więcej nowych rzeczy poznajemy, tym bardziej ciekawi nas świat i jego tajemnice. W ciągu stu lat cywilizacja posunęła się do przodu w wielu gałęziach nauki i techniki, między innymi w rozwoju medycyny, badań składu i właściwości materii, komputeryzacji i podboju kosmosu .Dzięki niej żyje się nam wygodniej, lepiej i bezpieczniej. Następuje ogromny postęp w każdej dziedzinie życia. Dzięki nim mamy prostsze, lepsze życie i więcej czasu. Bardzo zżyliśmy się i przyzwyczailiśmy do tych osiągnięć techniki i nauki, że czasami trudno się obejść bez tych urządzeń.