Cechy rzeźby XIX wieku: - Styl klasycyzmu - Tematyka historyczna - -II- alegoryczna - portretowa - architektoniczna rzeźba ( Fryzy i tympanony ) - NAWIĄZANIE DO ANTYCZNEJ SZTUKI GRECKIEJ I RZYMSKIEJ ORAZ PÓŹNEGO RENESANSU - DOSKONAŁOŚĆ - ODRZUCENIE PRZEKONANIA O RACJONALNYM CHARAKTERZE SZTUKI - ZWROT KU INTUICJI I WYOBRAŹNI - RÓŻNORODNOŚĆ FORM ARTYSTYCZNYCH - - ODTWARZANIE NA PODSTAWIE BEZPOŚREDNIEJ OBSERWACJI - PRZECIWSTAWIAŁ SIĘ AKADEMIZMOWI - SWOBODNA TECHNIKA Malarstwo W sztuce drugiej połowy XIX wieku pojawiło się kilka prądów i kierunków. Rozwinął się w tym czasie akademizm, realizm, symbolizm, impresjonizm i neoimpresjonizm. Jednak cały wiek XIX to epoka historyzmu - stulecie opanowane chęcią poznania i przedstawiania Historii Ludzkości i Historii Narodu. Najbardziej rozpowszechnionym i trwałym prądem tego okresu był akademizm. Sztuka akademicka wypowiadała się przede wszystkim w dziełach o tematyce i treści historycznej. Moda na historyzm głęboko przeniknęła w codzienne życie i zaznaczyła się również w literaturze - powieść historyczna, sztuce i w urządzaniu wnętrz różnych pomieszczeń. Architektura Nastała również moda na naśladowanie wszystkich innych stylów przeszłości. Były to: neoromanizm, neorenesans, neobarok, neorokoko, a także budowle przypominające egipskie czy arabskie.em, układem cegieł, zasadami konstrukcji. O jego charakterze stanowiło raczej zewnętrzne naśladownictwo zaczerpniętych z dawnego stylu form zdobniczy -elektytyzm -zaczęto stosować Żelazo i stal
