Opisz krótko i zwięźle  konstytucje marcową, konstytucje kwietniową, reforme walutową 

Podstawowym zadaniem Sejmu Ustawodawczego było opracowanie i uchwalenie konstytucji odrodzonej Rzeczpospolitej. Prace nad tekstem konstytucji podjęła wyłoniona prze Sejm Ustawodawczy specjalna komisja konstytucyjna. Prace komisji trwały 15 miesięcy, nie ustały nawet w najtrudniejszym dla Polski okresie wojny z Rosją. Sejm Ustawodawczy uchwalił konstytucje 17 marca 1921r. w sposób manifestacyjny, bez liczenia głosów. Wzorem dla konstytucji marcowej była ustawa zasadnicza francuskiej III Republiki. Konstytucja stwierdzała, że Polska jest republiką, w której władza należy do Narodu, jako historycznie ukształtowanej, politycznej zbiorowości, Naród nie sprawuje władzy sam, lecz za pośrednictwem swych przedstawicieli. W zakresie ustawodawstwa był to dwuizbowy parlament, w skład którego wchodził sejm i senat. W zakresie władzy wykonawczej był to prezydent i rząd Rzeczypospolitej , w zakresie wymiaru sprawiedliwości były to niezawisłe sądy. Formalny wniosek klubu BBWR w sprawie zmiany Konstytucji wpłynął do sejmu 31 X 1928 roku. W VII 1930 roku prezydent Ignacy Mościki rozwiązał parlament; w wyborach z 1930 sanacja nie uzyskała większości 2/3 głosów potrzebnych do uchwalenia nowej Konstytucji. Dnia 26 I 1934 roku referent Komisji Konstytucyjnej, Stanisław Car przedstawił sejmowi „tezy projektu Konstytucji” BBWR i gdy opozycja opuściła salę, przyjęto tezy jako projekt konstytucji, co obecna na sali większość sanacyjna uchwaliła. Uchwalona ustawa konstytucyjna została podpisana przez prezydenta 23 IV 1935 roku. Zasadami naczelnymi Konstytucji kwietniowej były: jednolita i niepodzielna władza państwowa (odrzucono zasadę trójpodziału władzy), elitaryzm, współdziałanie obywateli z państwem dla realizacji wspólnego dobra; odrzucono zasadę suwerenności narodu w to miejsce wprowadzono zaś pojęcie państwa, jako dobra wspólnego wszystkich obywateli. Prezydent posiadał najwyższą i niepodzielną władzę państwową, był nieodpowiedzialny zarówno konstytucyjnie jak i politycznie (odpowiadał jedynie przed Bogiem i historią), sprawował zwierzchnictwo nad rządem, sejmem, senatem, siłami zbrojnymi, sądami i kontrolą państwową. Kompetencje prezydenta dzieliły się na dwie grupy – prerogatywy i uprawnienia zwykłe. 1. Kto był jej autorem ? Autorem tej reformy był premier i minister skarbu Władysław Grabski. 2. Dlaczego ją podjęto ? W roku 1923 II Rzeczypospolita coraz bardziej pogrążała się w chaosie. Kryzys gospodarczy i fale strajków powodowały szerzące się uczucie przygnębienia i frustrację społeczeństwa. Sytuacja finansowa kraju była niezwykle trudna a aparat skarbowy funkcjonował wadliwie. Szalała hiperinflacja. A ponadto dochody państwa były niskie a wydatki wysokie. 3. Na czym polegała ? Grabski chciał unormować sytuację poprzez wpłaty nadzwyczajnego podatku majątkowego, waloryzację podatków i redukcję wydatków państwowych, podniesiono taryfy w deficytowym PKP, wprowadzono oszczędności administracyjne, waluty zagraniczne sprzedawało państwo po określonym stałym kursie (zahamowało to spadek kursu marki). Oraz gdy zaistniała szansa że budżet ustabilizuje się, rząd zaprzestał emisji marek. Wprowadzono nową walutę - "złotego", o wartości równej frankowi szwajcarskiemu. Prywatny Bank Polski (został stworzony zamiast Polskiej Krajowej Kasy Pożyczkowej) zaczął wymianę 1,8 mln marek polskich na 1 złoty. W wydatkach państwa wprowadzono surowe oszczędności, a jednocześnie rygorystyczne ściągano zaległości podatkowe. 4. Z jakim skutkiem ją zrealizowano? Reformy wprowadzone przez Grabskiego uchroniło kraj przed totalną katastrofą gospodarczą. Państwo miało szansę wyjść z kryzysu. Po przeprowadzeniu reformy wzrósł eksport w kraju wzrosła produkcja. Nie udało się w prawdzie trwale zrównoważyć budżetu, lecz sytuacja finansowa się poprawiła i nastąpiła stabilizacja gospodarcza. Kosztami reformy obarczono głównie kapitał prywatny i ziemian, którzy płacili daninę majątkową. Polska przeprowadziła reformę tylko o własnych siłach i dlatego społeczne koszty działań reformatorskich były wysokie. A rygorystyczne egzekwowanie podatków wywołało wzrost czynszów, obniżkę płac w przemyśle i zwalnianie części pracowników.