FRYDERYK FRANCISZEK CHOPIN ( ur. w 1810 r. w Żelazowej Woli, zm. w 1849 r. w Paryżu ) to najwybitniejszy kompozytor polski, pianista, twórca stylu narodowego, jeden z najbardziej znanych komozytorów na przestrzeni dziejów. F. Chopin skomponował: utwory na fortepian z orkiestrą: - 2 koncerty fortepianowe: f-moll op. 21 i e-moll op. 11; - Wariacje B-dur na temat arii „La ci darem la mano” z opery „Don Juan” W.A. Mozarta op. 2 - Fantazję A-dur na tematy polskie op. 13 - Rondo a la Krakowiak F-dur op. 14 - Andante spianato i Polonez F-dur op. 22 utwory na fortepian: - 3 sonaty: c-moll op. 4; b-moll op. 35; h-moll op. 58 - 4 impromptus - Fantazję f-moll op. 49 - 4 ballady - 3 ronda - cykle wariacji ( 4 solowe, 1 na 4 ręce ) - 4 scherza - 27 etiud - 26 preludiów ( w tym cykl 24 preludiów op. 28 obejmujący wszystkie tonacje durowe i mo lowe w porządku kwintowo – paralelnym ) - 19 nokturnów - 16 polonezów ( w tym 7 opusowanych ) - 57 mazurków - 19 walców ( w tym 8 opusowanych ) - Bolero a-moll op. 19; Barkarola Fis-dur op. 60; Berceuse Des-dur op. 57; Tarantella As-dur op. 43; inne tańce utwory na fortepian i instrumenty smyczkowe ( m.in.: Trio g-moll na fortepian, skrzypce i wiolonczelę op. 35 - dedykowane ks . A. Radziwiłłowi ) 19 pieśni i piosenek ( np. „Hulanka”, „Wojak”, „Życzenie”, „Leci liście z drzewa”, „Moja pieszczotka” ) Twórczość F. Chopina zajmuje w muzyce światowej specjalne miejsce ze względu na: - wyeksponowanie muzyki fortepianowej, - wyrażanie się za pomocą środków ściśle muzycznych (kompozytor nie korzysta z pomocy słowa ani programu – tworzy muzykę na ogół autonomiczną), - mistrzowską stylizację – przetwarzanie elementów folkloru polskiego, - stworzenie własnego typu melodyki kantylenowo-ornamentalnej oraz harmoniki (nowatorskie rozwiązania, często wychodzące poza schematy odniesień funkcyjnych oraz chromatyka itd. ), - wprowadzenie tzw. tempa rubato ( swoboda w użyciu przyspieszeń i zwolnień tempa ). STANISŁAW MONIUSZKO ( ur. w 1819 r. w Ubielu, zm. w 1872 r. w Warszawie ) to polski kompozytor, organista, dyrygent i pedagog. Ważniejsze kompozycje S. Moniuszki: opery – „Halka”; „ Hrabina”; „Verbum nobile”; „ Straszny dwór”; „ Paria”; „ Flis” operetki – „ Nocleg w Apeninach”; „ Nowy Don Kichot”; „ Loteria”; „ Jawnuta” balety – „ Monte Christo”; „ Na kwaterunku”; „ Figle szatana’ ponad 300 pieśni – zebranych w 6 zeszytach „Śpiewnikach domowych” – wydanych za życia Moniuszki, oraz dalszych 6 zeszytów – wydanych po śmierci. Z ponad 300 pieśni solowych, pisanych przez całe życie, najpopularniejsze to : „Dziad i baba”, „Pieśń wieczorna”, „O, matko moja”, „ Prząśniczka”. kantaty muzyka instrumentalna – uwertura fantastyczna „Bajka”; 2 kwartety smyczkowe; uwertury i tańce. utwory fortepianowe muzyka religijna – 6 mszy. Stanisław Moniuszko pod wpływem budzącego się poczucia narodowej odrębności pragnął w swojej muzyce, głównie w operach i pieśniach, zaakcentować elementy rodzime. Czynnikiem inspirującym tę twórczość muzyczną stał się rodzimy folklor, w tematyce nawiązywał często do scen z historii i obyczajów narodu. W trudnych dla Polski czasach utwory wokalno-instrumentalne Moniuszki były wielką podporą dla narodu polskiego i stanowiły "pokrzepienie serc". Pozdrawiam.
