Dnia 1 września 1939 r. o godzinie 445, hitlerowskie Niemcy zaatakowały Polskę, dając tym samym początek największej i najbardziej wyniszczającej wojnie w dziejach ludzkości – II wojnie światowej. Żadne z państw, zarówno tych biorących udział w wojnie, jak i neutralnych nie uzyskało korzyści z walki, wręcz przeciwnie straty materialne, kulturowe, moralne oraz ofiary ludzkie światowych mocarstw, jakie wyniknęły w latach 1939-1945, są niewspółmierne z tymi planowanymi. Niewątpliwie Polska, narażona na bezpośredni kontakt z agresorem i zaatakowana jako pierwsza, jest państwem, które poniosło największe szkody. Mimo bohaterskiej i godnej naśladowania postawy polskich żołnierzy, Rzeczpospolita, po ataku ZSRR została zmuszona do złożenia broni 5 października 1939 r., osaczona przez wojska niemieckie i rosyjskie. Ostatnią jednostką, która prowadziła jeszcze działania wojenne – aż do czerwca 1940 r. był oddział kawalerii dowodzony przez mjr Henryka Dobrzańskiego. Pomimo faktu zakończenia się wojny obronnej Polski przegraną i znalezienia się kraju pod okupacją, wojsko Rzeczpospolitej, jako naród bez niepodległego państwa brało aktywny udział na frontach II wojny światowej, niejednokrotnie przyczyniając się do zwycięstw oddziałów alianckich.
