życie i twórczość: kazimierza przerwy-tetmajera, jana kasprowicza i bolesława leśmiana

Kazimierz Przerwa-Tetmajer Kazimierz Przerwa-Tetmajer (1865-1940) został uznany za poetę pokolenia. Był twórcą bardzo czułym na typowe nastroje epoki i koncepcję filozoficzną tych czasów. W pierwszej i drugiej serii Poezji (1891, 1894) z dużą zręcznością ujął w formę poetycką charakterystyczne dla pokolenia dekadentów postawy światopoglądowe. Świadczą o tym już same tytuły poszczególnych wierszy: Przeżytym, Nie wierzę w nic, Fałsz i zawiść, Widokiem ludzi przerażony do dna, Koniec wieku XIX, Hymn do Nirwany. Poeta dawał wyraz modnym przekonaniom, nastrojom, podejmował aktualne tematy. Gloryfikował sztukę jako jedyną wartość w świecie, w którym wszystkie inne zostały zdewaluowane. Wiele razy podejmował temat losu artysty, samotnego geniusza w tłumie filistrów, którzy go nie rozumieją. W jego wierszach często pojawiały się nastroje dekadenckie i katastroficzne. Głosił schyłek mieszczańskiej kultury. Odpowiedzialnością za kryzys kultury i cywilizacji obarczał pozytywistów. Jego pokoleniu pozostała tylko świadomość, że życie jest cierpieniem, że nie ma sensu i nie ma celu. Stąd Hymn do Nirwany, stąd słynny erotyzm poezji Tetmajera.