Porównaj warunki życia Czukczów dawniej i dziś, wskaż różnice i podobieństwa.  BŁAGAM POMOCY POTRZEBUJĘ NA DZIŚ

Mieszkania Czukcze żyli w rozkładanych namiotach o kształcie cylindryczno-stożkowym, wykonanych ze skóry, przy czym u Czukczów-koczowników surowcem były skóry reniferów, a u nadmorskich - skóry morsów. W najwyższym punkcie, w środku namiotu budowle te miały ok. 3 m wysokości. Wnętrze namiotu było podzielone na części za pomocą zasłon skórzanych, rozwieszonych na żerdziach stanowiących konstrukcję obiektu.   Pomieszczenia te oświetlano za pomocą kamiennej, glinianej a nawet drewnianej lampki olejowej, służącej także do przyrządzania posiłków. Zasadnicza różnica w konstrukcji domów koczowników i poławiaczy ssaków morskich wyrażała się w braku otworu dymnego w namiotach tej drugiej grupy Czukczów. Do końca XIX w. u nadmorskich Czukczów spotykane było zapożyczone od Eskimosów domostwo o nazwie wałkaran (валкаран), która to nazwa oznaczała "dom ze szczęki wieloryba". Budynek ten miał formę półziemianki, zbudowanej na konstrukcji z kości wieloryba, pokrytej ziemią i darnią. Domy te stawiane były w grupach, a ich liczba zależała od liczebności populacji. U Czukczów-koczowników, gdzie grupy były mniej liczne, typowa osada składała się z 2-10 namiotów. Domy stawiano w linii prostej, jeden za drugim, a namiot najbardziej wysunięty na zachód należał do naczelnika danej grupy. U Czukczów nadmorskich liczba domostw sięgała 20 i więcej i nie było zasad dotyczących ich stawiania. Transport Czukczowie wyhodowali rasę psa pociągowego husky, jednak w okresie późniejszym psy te u koczowników nie odgrywały większej roli i ich znaczenie zmalało na rzecz pociągowego wykorzystania renów. Pies jako zwierzę pociągowe zachował się natomiast u Czukczów nadmorskich. Tundrowi Czukcze przemieszczali się zwykle na długich saniach zaprzężonych w renifery, zaś Czukcze nadmorscy - na krótszych saniach z psim zaprzęgiem. W razie potrzeby pieszej wędrówki wykorzystywano specjalne narty (tzw. rakiety śnieżne). Czukcze nadmorscy do podróży morskich stosowali długie łodzie ze skór, wiosłowe, ze skośnym żaglem, zdolne pomieścić 20-30 osób.   tryb życia koczowniczy    codzienne zajęcia :   Rybołówstwo, myślistwo i zbieractwo Rybołówstwo u Czukczów było słabo rozwinięte, jedynie w rejonie dorzeczy Anadyru, Kołymy i Czaunu jego znaczenie było większe. Ryby łowiono przy pomocy wędki, sieci lub saka; latem - z łodzi, a zimą z lodu - za pomocą wybitej przerębli. Największe znaczenie miało poławianie migrujących stad łososi, które po złowieniu były konserwowane i stanowiły pożywienie przez długi czas w okresie późniejszym. Myślistwo także nie miało większego znaczenia. Polowano niekiedy na dzikie renifery,a także na ptaki. Do dnia dzisiejszego zachował się dawny sposób polowania na ptaki, polegający na wykorzystaniu tzw.boła - miotanego przyrządu złożonego z obciążonych sznurków, które odpowiednio rzucone oplatały lecącego ptaka i powodowały jego upadek. Poza tym Czukcze do polowań na ptactwo posługiwali się także innymi sposobami, niestosowanymi współcześnie, wykorzystując rozmaite rodzaje pułapek i sideł. Polowanie na edredony polegało na ogłuszaniu ich pałkami. W ciepłej porze roku pewne znaczenie miało także zbieractwo jadalnych roślin i owoców, porastających tundrę. Czynnościami tymi zajmowały się kobiety i dzieci