Pitagoras z Samos.

Pitagoras z Samos żył między 572 a 496 rokiem p.n.e. Był greckim matematykiem i filozofem. Przyczynił się znacznie do rozwoju matematyki i astronomii. Był również twórcą kierunku filozoficznego zwanego pitagoreizmem. Nie pozostawił po sobie żadnych prac, więc o jego działalności wiemy niewiele.

Trudno jest wyodrębnić odkrycia samego Pitagorasa spośród tych, których dokonali jego uczniowie i następcy, nazywający się pitagorejczykami. Jak świadczą zachowane tabliczki z pismem klinowym, Twierdzenie Pitagorasa znane było już Babilończykom żyjącym długo przed Pitagorasem, więc nie był on odkrywcą tego twierdzenia. Najprawdopodobniej poprostu je udowodnił. Pitagoras przejął również od matematyków babilońskich wiadomości o średniej arytmetycznej, geometrycznej oraz harmonicznej i zastosował je w muzyce.

Pitagorejczycy szczególne znaczenie przypisywali liczbom. Ich mottem było: „wszystko jest liczbą". Od pitagorejczyków pochodzi podział na liczby parzyste i nieparzyste. Odkryli również wiele właściwości liczb i można ich uznać za twórców początków teorii liczb. Wiedzieli o istnieniu liczb niewymiernych, ale byli zobowiązani do zachowania tego w tajemnicy. Istnienie liczb niewymiernych było niezgodne z ich filozofią oraz z harmonią świata, w którym liczby naturalne odgrywały według nich szczególną rolę.