Scharakteryzuj polskiego Sarmate

Staropolscy Sarmaci uważali, że wywodzą się od prehistorycznego ludu Sarmatów, zamieszkującego w IV-II wieku p.n.e. tereny między dolną Wołgą a Donem. W ten sposób powstał mit, który legł u podstaw oryginalnej i bardzo trwałej ideologii szlachty polskiej. Zgodnie z nią Sarmatą miał być wyłącznie Szlachcic. Mówiło się więc o szlacheckim bądź sarmackim narodzie, krwi sarmackiej, animuszu sarmackim, wolności sarmackiej. Sarmatą był głównie szlachcic polski, litewski bądź ruski, nie mieszczanin jednak, a już w żadnym wypadku nie chłop. Tym ostatnim nadawano miano chamów lub Getów. Ideologia sarmacka szerzona była przez Kościół, szkoły i literaturę. Wpłynęła na pseudorzymską stylizację instytucji politycznych i cnót bohaterskich Polaków. Akcent położony na historyczne zasługi i cnoty legendarnych przodków powodował swoisty konserwatyzm całej ideologii, gloryfikację przyszłości, hasła nawrotu do niej i odrodzenia podupadłych cnót heroicznych. Łączyła się ta postawa z rosnącym egoizmem klasowym, separatyzmem wobec innych stanów, z uznaniem ich całkowitego podporządkowania interesom szlachty. Jednocześnie charakterystyczny jest dla Sarmatyzmu głęboki kult swojskości, rodzimości, tego co związane z własnym narodem. Zanim w późniejszych fazach rozwoju Sarmatyzm zasklepi się we wrogości do wszystkiego, co nowe i co przychodzi z zewnątrz, we wcześniejszym bohaterskim okresie procesy sarmatyzacji kultury czy instytucji kulturowych polegały przede wszystkim na ich unarodowieniu, na silniejszym powiązaniu z rodzimym podłożem

Scharakteryzuj polskiego Sarmate

Scharakteryzuj polskiego Sarmate...

scharakteryzuj polskiego sarmate

scharakteryzuj polskiego sarmate...