Rolnictwo ekologiczne – (organiczne, biologiczne) - system gospodarowania, w którym wyklucza się stosowanie syntetycznych nawozów mineralnych, pestycydów, regulatorów wzrostu i syntetycznych dodatków paszowych. Rolnictwo to charakteryzuje się produkcją w cyklu zamkniętym gleba – roślina – zwierzę, przy zachowaniu dużej samowystarczalności. Traktowane jest jako sposób życia w symbiozie z przyrodą a cele ekologiczne dominują nad ekonomicznymi. Uprawa roślin to właściwy płodozmian uwzględniający rośliny strukturotwórcze i zwiększające zawartość materii organicznej w glebie (np. rośliny motylkowe), przykrycie powierzchni gleby roślinnością przez jak najdłuższy okres w roku poprzez stosowanie m.in. wsiewek, międzyplonów i poplonów, nawożenie organiczne nawozami wytworzonymi w gospodarstwie (kompost, obornik, nawozy zielone) pozwalające utrzymać żyzność gleby, nawożenie mineralne ograniczone do mączek skalnych (uwzględnionych w Rozporządzeniu Rady 834/2007), odchwaszczanie mechaniczne i bez stosowania chemicznych środków ochrony roślin, wykorzystanie agrotechnicznych metod walki z chorobami, szkodnikami poprzez stosowanie odpowiedniego następstwa i sąsiedztwa roślin, stosowanie preparatów biologicznych i wyciągów roślinnych, stosowanie ekologicznego materiału siewnego i nasadzeniowego. Chów zwierząt to utrzymywanie odpowiedniej powierzchni pomieszczeń gospodarskich i zapewnienie dostępu do wybiegów i chowu pastwiskowego. Nie należy przekraczać maksymalnej obsady 1,5 DJP/ha (170kg azotu/ha) i stosować żywienie oparte na wykorzystaniu pasz wytworzonych metodami ekologicznymi. Zabronione jest profilaktyczne stosowanie alopatycznych weterynaryjnych produktów leczniczych i antybiotyków. W szczególnych przypadkach za zgodą jednostki certyfikującej dopuszczalne jest leczenie zwierząt przy zastosowaniu powyższych środków na odpowiedzialność lekarza weterynarii.
