Funkcjonowanie motywu poety i poezji w twórczości reprezentantów Romantyzmu - konspekt.

Bohater romantyczny to poeta, postać najbliższa twórcom tej epoki i jednocześnie ważna dla nich, gdyż odzwierciedlająca ich samych, parająca się tym samym zajęciem. Autorzy mogli nadać jej bez skrępowania wszystkie cechy, które byli zmuszeni w sobie taić, przelać na papier wszystkie bolączki i problemy, tworzą poetę i poezję aż nadto poetyckich, przesadnie wrażliwych, szalonych. Mimo to, wciąż w tych postaciach tli się iskra realizmu, która często przeradza się w płomień, który sprawia, że zaczynamy postaci współczuć, rozumieć ją.
Motyw poety i jego poezji jest w romantyzmie niezmiernie popularny. Jest to postać z jednej strony szablonowa, ale mogąca być modyfikowaną na wiele sposobów, jak pokazali nam twórcy romantyzmu. Motyw ten zdaje się być czasem istotniejszy nawet od miłości, która kojarzy się chyba każdemu prędzej, niż obłąkani poeci, z tą epoką. Jednak to właśnie ci skazani na cierpienie, tułaczkę i brak zrozumienia stali się esencją prawdziwego romantyka i można, razem z ich twórczością, spotkać te nieszczęsne postacie na każdym kroku zagłębiając się romantyzm.

1. Poeta romantyczny
a. indywidualność, wieszcz, posiadający dar ubierania myśli w słowa
b. uważający się za znawcę Narodu i upoważnionego do wyrażania jego uczuć i tęsknot
c. obdarzony poczuciem misji, niezłomną wolą, buntowniczą duszą
d. myślący o sobie jako kimś ponad ludźmi, a nawet Bogiem

2. Mickiewicz
a. „Dziady” część III – Gustaw Konrad
i. improwizacja dowodem na przynależność Konrada do poetów romantycznych
ii. „pojedynek z Bogiem”
iii. nieśmiertelna twórczość
iv. „kochający za miliony” – wypowiedź w imieniu Narodu

3. Słowacki
a. „Kordian”
i. monolog na Mont Blanc dowodem na przynależność Kordiana do poetów romantycznych
ii. poeta noszący cierpienia narodu
b. „Testament mój”
i. Słowacki o sobie, jako poecie romantycznym
ii. niezrozumiany, ale pozostawiający po sobie nieśmiertelną twórczość
iii. walczący za Naród do końca

4. Krasiński
a. „Nie-Boska komedia”
i. Hrabia – poeta przeklęty
ii. poezja – piękna tylko z pozoru i nie dla wszystkich, naprawdę zła, narzędzie szatana
iii. Orcio – poeta błogosławiony
iv. poeta – obowiązek, wymóg czystości moralnej w życiu [tylko wtedy poezja wykorzystana prawidłowo]


5. Norwid
a. „Do spółczesnych”
i. poezja będąca krytyką jest ignorowana
ii. wielkość poety jest niedoceniana
iii. nic nie warte, zbyt późne mądre słowa
b. „Na zgon Poezji”
i. poezja jako coś pięknego
ii. zniszczona przez pieniądz
iii. pozytywne uczucia autora wobec poezji

Ocena poezji i poetów różniła się w dziełach twórców romantyzmu, ale mimo to wciąż widać pomiędzy nimi wiele cech wspólnych, a misja tych wybrańców jest podobna. Ich działania, czasem graniczące z absurdem, wydają się irracjonalne, bezsensowne, jednak czy gdyby faktycznie takie były, wspominalibyśmy je do dzisiaj? Ten, zdawałoby się, przerysowany heroizm czy bunt, był w stanie natchnąć do działania i dać do myślenia. Motyw poety i poezji, mimo swojej popularności w tamtych czasach, nie był powielany i nie stał się monotonny. Wręcz przeciwnie. Jego różnorodność może dziwić. Tak samo jak aktualność.