ENERGIA POTENCJALNA CIĘŻKOŚCI Energia potencjalna ciężkości (grawitacji) - równoważna wykonanej pracy - zależy od masy ciała i od wysokośći, na jaką to ciało zostanie wzniesione. W praktyce oblicza się zmianę energii potencjalnej względem wybranego poziomu. Względem tego poziomu (poziomu Ziemi) przyrost energii potencjalnej grawitacji ciała o masie m oblicza się w następujący sposób: wykonana praca związana z podniesieniem ciała na wysokość h jest równa przyrostowi energii potencjalnej tego ciała; W = ΔEp ΔEp = W = Fg·s, gdzie: s = h, więc: ΔEp = Fg·h Fg = m·g zatem: ΔEp = m·g·h ------------------- gdzie: ΔEp - przyrost energii potencjalnej ciężkości, m - masa ciała wyniesionego na wysokość h, g - przyspieszenie ziemskie równe (w przybliżeniu) 10 m/s². Jednostką energii potencjalnej jest dżul (1 J), gdyż: [m] = 1 kg [g] = 1 m/s² [h] = 1 m więc: [ΔEp] = 1 kg·1 m/s²·1 m = 1 N · 1 m = 1 J ENERGIA KINETYCZNA Energia kinetyczna ciał (a więc i wykonana przez nie praca) jest tym większa, im większa jest masa ciała i im wiekszą to ciało osiągnie prędkość. Ek = mv²/2 --------------- gdzie: Ek - energia kinetyczna ciała, m - masa ciała, v - prędkość, z jaką porusza się ciało. Jednostką energii kinetycznej (podobnie jak jednostką energii potencjalnej) jest jednostka pracy: dżul (1 J), gdyż: [m] = 1 kg oraz [v] = m/s [Ek] = 1 kg·1m²/s² = 1 kg· 1m/s² · 1m = 1 N · 1m = 1 J
