co to muzyka polifoniczna?   opisz klasycyzm i klasyków wiedeńskich-Mozarta,Beethowen i Hajdyna

(1) Muzyka polifoniczna - Jest kilka głosów, ale wszystkie są równie ważne.   (2)W historii muzyki okres obejmujący lata ok. 1760–1820 nazywamy muzyką klasycyzmu. Klasycyzm rozwinął się we Francji (reforma operowa Ch.W. Glucka, działalność kompozytorów francuskich czasów rewolucji), azwłaszcza wWiedniu — działalność tzw. klasyków wiedeńskich: J. Haydna, W.A. Mozarta, L. van Beethovena, wmuzyce instrumentalnej przygotowana była przez szkołę mannheimską i starowiedeńską, wdziedzinie opery zaś (Mozart) przez ośrodki francuskie, włoskie (późna szkoła neapolitańska) iniemieckie (singspiel). W klasycyzmie skrystalizował się ostatecznie funkcyjny system dur-moll, nastąpiło rozwinięcie faktury instrumentalnej, zwłaszcza orkiestrowej (sprecyzowanie składu orkiestry symfonicznej), ściśle związanej zformą dzieła. Wprowadzono nowe środki harmoniczne ifakturalne, atakże zasady budowy okresowej (okres muzyczny) ipracy tematycznej, które doprowadziły do wykształcenia głównej formy klasycyzmu — cyklu sonatowego, który był podstawą wszystkich zasadniczych gatunków klasycystycznej muzyki instrumentalnej (sonata, symfonia, koncert, kwartet smyczkowy). Nastąpił także bujny rozwój formy wariacyjnej. Niekiedy klasycyzm wmuzyce rozumie się szerzej jako okres ok. 1720–1820 — obejmujący również szkoły przedklasycystyczne (berlińską, mannheimską, starowiedeńską, atakże późnych klawesynistów francuskich iD. Scarlattiego).