Tematy, które znajdują się w notatce: 1. Działania zbrojne w latach 1939-1941. 2. Przebieg działań zbrojnych w latach 1942 – 1945. 3. Konferencje Wielkiej Trójki. Powstanie ONZ. 4. W okupowanej Europie. Ludność polska pod okupacją. Holokaust. 5. Sprawa polska w II wojnie światowej. Polskie państwo podziemne. Powstanie warszawskie. 1.Atak niemiecki na Polskę w 1939 r. we wrześniu.Atak rozpoczął się 1 września 1939 o godzinie 4.45. samoloty zbombardowały miasta, niemiecki pancernik „Shleswig – Holstein” ostrzelał polska składnicę wojskową na Westerplatte, a niemiecka piechota zaatakowała budynek Poczty Polskiej w Gdańsku. Uderzenie lądowe rozpoczęło się wzdłuż całej granicy z Polską. W nocy z 9 na 10 września rozpoczęła się największa bitwa polskiej wojny obronnej – Bitwa nad Bzurą. Mimo początkowych sukcesów 18 września część żołnierzy oddziałów polskich w tym rejonie dostała się do niewoli, zaś pozostali wycofali się w kierunku Warszawy. Po zwycięstwie nad Bzurą wojska niemieckie miały otwartą drogę ku stolicy Polski. W dniach od 17 do 20 września toczyła się bitwa w rejonie Tomaszowa Mazowieckiego. Armie „Kraków” i „Lublin” pod dowództwem gen. Tadeusza Piskora odpierały ataki Niemców. Bitwa zakończyła się klęską wojska polskiego. W nocy z 16 na 17 września 1939 r. na tereny wschodnie RP, na mocy układu Ribbentrop – Mołotow, wkroczyły oddziały Armii Czerwonej, łamiąc opór mieszkańców Lwowa i małych liczebnie oddziałów Korpusu Ochrony Pogranicza dowodzonych przez gen. Wilhelma Orlika – Rckemana. Zdradziecka napaść ZSRR na Polskę przyczyniła do znacznego osłabienia polskiej obrony, gdyż Wojsko Polskie musiało toczyć walkę jednocześnie na kilku frontach. 17 września o godz. 3 rano wezwano na Kreml ambasadora Polski, gdzie została mu wręczona nota informująca o przyczynie wkroczenia wojska. Miała nią być obrona ludności zachodniej Ukrainy i zach. Białorusi na terenach wsch. Polski. Po zajęciu Polskich Kresów Wschodnich przez NKWD rozpoczęło masowe wywózki Polaków w głąb ZSRR. Członkowie rządu polskiego, w tym naczelny wódz, w oczekiwaniu na interwencję państwa zachodnich, w nocy z 17 na 18 września wyruszyli w kierunku Rumunii. Liczyli na przedostanie się do Francji i podjecie dalszej działalności, jednak w Rumunii zostali internowani. Na terenach Polski nadal toczyły się walki. Oblężona Warszawa broniła się do 27 września. Komendantem jej cywilnej obrony był prezydent miasta Stefan Starzyński. 28 września Warszawa poddała się, a akt kapitulacji podpisał kom. wojskowej obrony stolicy gen. Juliusz Rómmel. Jeszcze do 5 października ostatnie walki z wrogiem toczyła Samodzielna Grupa Operacyjna „Polesie”. Bitwa pod Kockiem (2 – 5 październik) i złożenie aktu kapitulacji przez gen. Kleeberga zakończyły kampanię wrześniową. Związek Radziecki po agresji na Polskę rozpoczął realizację własnych planów strategicznych. 28 września 1939 zwarł sojusz z Estonią, następnie z Łotwą i z Litwą, która otrzymała okręg wileński. Kolejnym etapem działania było skorygowanie granicy z Finlandią, która w rejonie Leningradu przebiegała tylko 23 km od tego miasta. Finlandia nie zgodziła się na proponowaną przez Stalina zamianę terytoriów. 2. Przebieg działań zbrojnych w latach 1942 – 1945. Atak na Pearl Harbor był początkiem wojny na Dalekim Wsch. Japończycy nie mieli szans na długotrwałe walki USA, więc przyjeli strategię jak najszybszego opanowania jak najwiekszych obszarów. W wyniku inwazji pod ich panowaniem znalazły się Hongkong i Filipiny. Z terenów Indochin zaatakowali Syjam oraz Malaje i zdobyli je. Poddała się też Birma (maj 1942) Kolejnym celem stały się Indie Holenderskie z wyspami Jawą i Sumatrą. W marcu 1942 wojska japońskie wylądowały na Nowej Gwinei i zaczęły zagrażać Australii odcięciem od szlaków zaopatrzeniowych. Szybkie zwycięstwa nie pozwoliły siłom japońskim umocnić się na podbitych terenach, a zagrożenie amerykańskim odwetem było wciąż możliwe. Dowódca japońskiej floty, admirał ISOROKU YAMAMOTO, za główny cel postawił sobie wyeliminowanie floty amerykańskiej na Pacyfiku. Do pierwszych silnych starać doszło na Morzy Koralowym, ale przełomem stała się bitwa pod Midway. Bitwa rozegrała się od 3 do 5 czerwca 1942.Żołnierze amerykańscy dysponowali dobrymi danymi wywiadowczymi na temat floty japońskiej i nowoczesnym sprzętem nawigacyjnym. Skutkiem bitwy była utrata inicjatywy przez Japonie i rezygnacja z planów podbojów Hawajów, Samoa i odizolowania Australii. 3. Konferencje Wielkiej Trójki. Powstanie ONZ. W dziejach II Wojny światowej miały miejsce trzy konferencje , w które odbyły się w Teheranie , Jałcie i Poczdamie .Udział w niej brała tzw. Wielka Trójka , a więc przedstawiciele Stanów Zjednoczonych , Anglii i Związku Radzieckiego . W listopadzie 1943r.odbyło się spotkanie przygotowawcze do konferencji w Teheranie . Było to spotkanie ministrów spraw zagranicznych : W. Mołotowa (ZSRR) , Cordella Hulla (USA) i Anthony Edena (Anglia) . Wynik owego spotkania był następujący : · Potwierdzono zamiar walki z Niemcami , aż do ich kapitulacji , · Przyjęto koncepcje odbudowy państwa austriackiego , · Zapowiedziano ukaranie zbrodniarzy hitlerowskich , co stało się podstawą do utworzenia po wojnie Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości , · Zapowiedziano podjęcie prac w celu zorganizowania konferencji na temat powołania do życia organizacji , która zapewniała by narodom świata pokój i bezpieczeństwo . W okresie 28 listopada – 1 grudnia 1943r. odbyła się konferencja w Teheranie z udziałem F.D. Roosevelta (USA) , W.Churchilla (Anglia) oraz J. Stalina (ZSRR).Zawarto na niej 5 tajnych porozumień : 1. Uzgodniono pomoc partyzantce w Jugosławii . 2. Uznano potrzebę przystąpienia Turcji do wojny po stronie aliantów ( formalnie w lutym 1945r. Turcja wypowiedziała wojnę Niemcom ) . 3. Przyjęto gotowość ZSRR do natychmiastowego wypowiedzenia wojny Bułgarii . 4. Przyjęto nawiązanie ścisłej współpracy z dowództwem radzieckim . ZSRR po zwycięstwie nad Niemcami przystąpi do Wojny z Japonią . 5. Uznano lądowanie aliantów we Francji w maju 1944r. I początek równoległej ofensywy na froncie wschodnim . 4.W okupowanej Europie. Ludność polska pod okupacją. Holokaust. Pojęciem „okupacja niemiecka” określa się system administracji III Rzeszy, który został utworzony na terenach ziem polskich po przegranej kampanii wrześniowej w 1939 r. Podział Polski został dokonany w oparciu o pakt Ribbentrop – Mołotow podpisany 23 VIII 1939 r. pomiędzy Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich a hitlerowskimi Niemcami. Niemcy tereny podbite w wyniku działań militarnych traktowały jako swoją własność. Na obszarach zależnych od III Rzeszy władzę początkowo sprawował Naczelny Dowódca Wojsk Lądowych Wehrmachtu. Później tworzono władze cywilne, którym oddawano nadzór nad zdobytym obszarem. 5. Sprawa polska w II wojnie światowej. Polskie państwo podziemne. Powstanie warszawskie. Budowa struktur państwa na obczyźnie. Utworzenie polskich sił zbrojnych. 30 września 1939 ustępujący prezydent Mościcki desygnował na swego następcę Władysława Raczkiewicza, a ten powierzył misje utworzenia rządu generałowi Władysławowi Sikorskiemu, którego popierali emigracyjni działacze Stronnictwa Pracy. Rząd ten była gwarantem ciągłości polskiej państwowości, nie chciał się zatem wrzeć decydującego wpływu na konspiracje krajową i rodzące się wówczas państwo podziemne. Z początkiem listopada 1939 rząd emigracyjny powołał Komitet Ministrów dla spraw Kraju, mający czuwać nad wszystkimi sprawami związanymi z okupowaną Polską. Na okupowanych ziemiach polskich powstała konspiracyjna organizacja Służba Zwycięstwu Polski, w której Komitet upatrywał zalążka przyszłej armii Polski podziemnej. Komitet stał się zarzewiem konfliktu pomiędzy politykami krajowymi a emigracją. Szef rządu w Asngers w grudniu 1939 zlikwidował SZP. Na jej miejsce powołał Związek Walki Zbrojnej, na jego czele stanął gen. Kazimierz Sosnkowski. Polityczny Komitet Porozumiewawczy. Delegaci rządu emigracyjnego na kraj i ich kompetencje Na przełomie wiosny i lata 1940 Stronnictwo Pracy przybrało kryptonim „Romb”. Przedstawiciele ugrupowań postanowili na okres zaistniałego „prowizorium” przyjąć rolę Politycznego Komitetu Porozumiewawczego przy ZWZ. Zadaniem Komitetu było zharmonizowanie przygotowań wojska i społeczeństwa do zbrojnego wystąpienia i osiągnięcia zwycięstwa. Klęska Francji w 1940 i przeniesienie polskiego rządu emigracyjnego do Londynu spowodowały chwilowe zerwanie jego kontaktów z krajem, wzrosła wówczas ranga Komitetu, który 28 czerwca 1940 przekształcono w Główny Komitet Polityczny. 3 lipca powołano Zbiorową Delegaturę Rządu. Londyn odmówił zatwierdzenia jej, zatem we wrześniu 1940 Delegatura na mocy własnej decyzji rozwiązała się, przywracając do istnienia Główny Komitet Polityczny. Konflikt miedzy rządem a konspiracją krajową miało załagodzić powołanie Delegata Rządu na Kraj. Powołano po jednym delegacie na GG i ziemie włączone do Rzeszy. Delegaci mieli prawo udzielania komendantowi głównemu ZWZ dyrektyw politycznych, kontrolowania budżetu ZWZ, wydawania opinii w sprawie obsady personalnej Komendy Głównej i komend obszarów oraz prawo otrzymywania okresowych informacji o stanie organizacyjnym i działalności ZWZ. Od września 1942 zlikwidowano delegaturę dla ziem zachodnich i zdecydowano, że odtąd będzie tylko jeden Delegat Rządu na Kraj. MAM NADZIEJĘ ŻE SIĘ PRZYDAŁO:) POZDRAWIAM
