1. Ludowy Ruch Wyzwolenia Sudanu od 1983 roku walczy w tym kraju o utworzenie niepodległego państwa lub autonomię południowych prowincji zamieszkanych przez murzyńską ludność wyznającą religie afrykańskie lub chrześcijaństwo. Początkowo wojna nie miała charakteru konfliktu religijnego, odkąd jednak w 1989 roku władzę w Sudanie przejęli fundamentaliści z Narodowego Frontu Islamskiego, rząd zaczął wykorzystywać propagandę religijną do walki z separatystami. Władzą podzielili się Hassan Turabi, główny ideolog sudańskiego islamizmu, który został przewodniczącym parlamentu, i generał Omar el-Baszir - objął tekę prezydenta. Wprowadzenie szarijatu i przymusowa islamizacja niemuzułmańskich prowincji zaostrzyły opór południa, choć separatyści nie odwołują się w ogóle do haseł religijnych, nie można więc uznać ich za siłę "chrześcijańską". W walkach i wskutek wywołanego przez nie głodu zginęło dotychczas około 2 milionów osób. W styczniu 2002 roku Ludowy Ruch Wyzwolenia Sudanu podpisał z rządem porozumienie o rozejmie w górach Nuba, najbardziej spustoszonym przez wojnę regionie kraju, na pozostałych terenach ogarniętych rebelią walki trwają nadal.
