Soplica był człowiekiem kłótliwym, gwałtownym, nieokiełznanym i samowolnym, z natury bardzo żywiołowym, cechowały go niezwykła dynamiczność charakteru i osobowości, impulsywność, brak opanowania i porywczość. Zarówno jak cały ród Sopliców był powszechnie znany i utożsamiany z awanturnikiem, paliwodą i zawadiaką. Lubił się dobrze bawić i spędzać czas na rozrywkach. Jego najgorszą wadą było pijaństwo. Często bywał w karczmie, gdzie spotykał się i upijał z innymi szlachcicami. Jego pewność siebie, niezmierna duma i honorowość często doprowadzały go do kłótni, podczas których Soplica dochodził swoich racji tylko szablą. Mimo tego, cała okoliczna szlachta bardzo go lubiła i często zapraszano go na dwór. Dzięki posiadanemu urokowi osobistemu miał wielu znajomych i przyjaciół, z łatwością nawiązywał kontakty i zjednywał sobie ludzi.
Jacek Soplica to człowiek odważny, mądry. Zakochany niegdyś w córce Stolnika. Po zabójstwie rozpija się, a potem wstępuje do zakonu. Jest pokorny, przyjmuję imię Robak. Gardzi sobą, ma w sobie poczucie winy i jest samotny. Jacek Soplica jest walecznym i silnym człowiekiem. Ponadto jest romantyczny i tajemniczy. Soplica jest człowiekiem czynu, jest patriotą.