1.poprzez uderzenia w np. strunę i powstaje dźwięk 2. Z zasady zachowania energii wynika, że całka z natężenia dźwięku po zamkniętej powierzchni jest równa energii emitowanej w ciągu jednostki czasu przez źródło dźwięku, czyli mocy akustycznej źródła: gdzie : – natężenie dźwięku o kierunku wektora falowego, – wektor powierzchni, – pole zamkniętej powierzchni zawierającej wewnątrz źródło.Jeżeli powierzchnia dobrana jest tak, że natężenie ma na całej powierzchni stałą wartość i wektor natężenia ma taki sam kierunek jak wektor powierzchni, wówczas: skąd: Dźwięk emitowany przez źródła rzeczywiste ma postać fal kulistych lub jest superpozycją takich fal[1]. Dla punktowego źródła dźwięku emitującego falę kulistą: (1) gdzie: – odległość od źródła dźwięku.Zgodnie z tym wzorem, natężenie dźwięku jest odwrotnie proporcjonalne do kwadratu odległości od źródła. Podwojeniu odległości od źródła odpowiada więc czterokrotny spadek natężenia dźwięku. 3. Wartości tu podane należy traktować jako orientacyjne i przybliżone. Ponadto w otwartym obszarze natężenie głosu ze źródła punktowego spada z kwadratem odległości, dlatego podane wartości dotyczą poziomu natężenia niedaleko źródła głosu w standardowej (charakterystycznej odległości) albo bardzo małej z uwagi na bezpieczeństwo słuchacza. 10 dB – szelest liści przy łagodnym wietrze 20 dB – szept 30 dB – bardzo spokojna ulica bez ruchu 40 dB – szmery w domu, 50 dB – szum w biurach 60 dB – odkurzacz 70 dB – wnętrze głośnej restauracji, darcie papieru, wnętrze auta 80 dB – głośna muzyka w pomieszczeniach, trąbienie, 90 dB - ruch uliczny 100 dB – motocykl bez tłumika 110 dB - piła łańcuchowa 120 dB – wirnik helikoptera w odległości 5 metrów 140 dB – start myśliwca 160 dB – eksplozja petardy 190 dB – start statku kosmicznego 220 dB – eksplozja bomby atomowej 300 - 350 dB (huk był słyszalny z odległości 5000 kilometrów) – wybuch wulkanu Krakatau w Indonezji – prawdopodobnie najgłośniejszy w historii wyemitowany głos na świecie
