W Xw w kościele panował kryzys, ponieważ sprzedawano odpusty. Rodzina księży zajmowała dzięki nim poważne stanowiska. W pewnym momencie panowało nawet dwóch papieży. Spór między Grzegorzem VII i Henrykiem IV dotyczył władzy nad światem chrześcijańskim. Konflikt między nimi zaczął się na synodzie w Clermont w roku 1075, wtedy Grzegorz VII potwierdził reformy swojego poprzednika (co dawało mu dominującą władzę- papieża nad cesarzem). Tej reformie sprzeciwiał się cesarz Henryk IV. Wtedy to papież zagroził mu rzuceniem na niego klątwy, na co cesarz odpowiedział w roku 1076 w Wormacji detronizacją papieża. Papież wówczas rzucił na cesarza klątwę, co nie sprzyjało rozwojowi państwa,ponieważ przytrafiały mu się same nieszczęścia (przegrywali wojny, skarbiec pustoszał). W akcie pokuty cesarz klęczał przed rezydencją papieża , by ten cofnął swoją decyzję- co mu się udało. Jednak spór na tym się nie skończył, ponieważ cesarz wymusił wybór nowego papieża, a padło na Klemensa III, który miał być posłuszny cesarzowi. W 1085 roku cesarz podporządkował sobie Rzym , a na tronie piotrowskim osadził Klemensa III. Ostatecznie spór został zakończony w 1122 roku podpisaniem ugody w Wormacji między cesarzem, a papieżem. Ugoda ta zostało potwierdzona rok później na soborze laterańskim.
