Od ostatniej epoki lodowej klimat był bardziej stabilny. Średnie globalne temperatury różniły się o około 2ºC. W okresie od roku 1450-1850 zwanego małą epoką lodową temperatury na kuli ziemskiej różniły się o około 1ºC od notowanych obecnie. Naukowcy przedstawiają wiele teorii, próbując wyjaśnić istotę zmian klimatycznych. Jedną z takich teorii przedstawił M. Milankowitch, który stwierdził, że nachylenie osi ziemskiej zmiania się od 21,8º do 24,4º co 41 000 lat. Konsekwencją zwiększonego nachylenia są okresowe zmiany temperatury obszaru międzyzwrotnikowego i obszarów położonych między biegunami, powodując topnienie pokrywy lodowej oraz rozmarzanie wieloletniej zmarzliny, co prowadzi do zwiększonej ilości wody odprowadzanej przez systemy rzeczne do wielkich odbiorników-mórz i oceanów. M. Milankowitch utrzymywał również zmianę kształtu eliptycznej orbity Ziemi co 43 000 i 10 000 lat. Naukowcy uważają, że czynniki te wpływają na ilość promieniowania słonecznego dostarczanego do powierzchni Ziemi. Zwiększona ilość promieniowania słonecznego powoduje wzrost temperatury wód morskich, a wraz ze wzrostem temperatury wody morskiej spada jej gęstość, co prowadzi do wzrostu jej objętości (rozszerzalność cieplna wody)
tworzenie parkow narodowych, tworzenie parkow krajobrazowych
