STANISŁAW MONIUSZKO ( ur. w 1819 r. w Ubielu, zm. w 1872 r. w Warszawie ) Polski kompozytor, organista, dyrygent i pedagog. Pochodził z rodziny szlacheckiej osiadłej na Białorusi. Pierwszą nauczycielką gry na fortepianie była matka.W roku 1827 ojciec przywiózł go na dalszą naukę gry do Warszawy. W roku 1830 Moniuszko rozpoczął naukę w gimnazjum w Mińsku, pobierając jednocześnie prywatne lekcje muzyki. W roku 1837 wyjechał do Berlina na studia muzyczne, gdzie studiował harmonię i kontrapunkt. Później zamieszkał w Wilnie. W roku 1846 Moniuszko przyjechał na krótko do Warszawy i powziął pomysł stworzenia opery, której akcja rozgrywałaby się w Polsce, a muzyka nawiązywałaby do muzycznych tradycji narodowych. Tak narodziła się „Halka” - z librettem Włodzimierza Wolskiego. Po entuzjastycznym przyjęciu opery kompozytor wyjechał do Weimaru, a następnie do Paryża. W roku 1858 przeniósł się na stałe do Warszawy. Tam otrzymał posadę dyrygenta opery. W latach 1864 – 1872 był profesorem Instytutu Muzycznego w Warszawie, gdzie wykładał harmonię i kontrapunkt. Zmarł na atak serca w Warszawie i pochowany został w Alei Zasłużonych na cmentarzu powązkowskim. Ważniejsze kompozycje S. Moniuszki: opery – „Halka”; „ Hrabina”; „Verbum nobile”; „ Straszny dwór”; „ Paria”; „ Flis” operetki, balety pieśni – zebranych w 6 zeszytach „Śpiewnikach domowych”, kantaty muzyka instrumentalna, utwory fortepianowe, muzyka religijna. O narodowym charakterze muzyki Moniuszki świadczą zawarte w niej odniesienia do folkloru polskiego. Ponadto kompozytor stosował stylizacje tańców narodowych: mazurów, polonezów, krakowiaków, a także typowe zwroty melodyczno-rytmiczne, wywodzące się z ludowych źródeł. Jego utwory przyczyniły się do ocalenia ojczystego języka i upowszechniania narodowej poezji w okresie zaborów. Pozdrawiam.
Stanisław Moniuszko (ur. 5 maja 1819 w Ubielu, zm. 4 czerwca 1872 w Warszawie – polski kompozytor, dyrygent, pedagog, organista; autor ok. 268 pieśni, operetek, baletów i oper. Do jego najsłynniejszych dzieł należą opery: Halka, Straszny dwór i Paria. Początkowo w kierunku muzycznym kształciła go matka. Gdy w 1827 rodzina przyszłego kompozytora przeniosła się do Warszawy, ośmioletni Moniuszko rozpoczął naukę muzyki u Augusta Freyera, organisty w miejscowym kościele Świętej Trójcy. Po trzech latach rodzina przeprowadziła się do Mińska, gdzie Moniuszko kontynuował naukę u Dominika Stefanowicza. W 1837 wyjechał do Berlina, aby kształcić się muzycznie u Carla Friedricha Rungenhagena, u którego studia ukończył w 1840. Następnie zamieszkał w Wilnie, gdzie działał jako organista, kompozytor, pedagog i organizator życia muzycznego w mieście. W 1858 przeniósł się wraz z rodziną do Warszawy, gdzie objął stanowisko dyrygenta opery. Jednocześnie od 1864 był wykładowcą w Instytucie Muzycznym w Warszawie.