Żona modna to polska szlachcianka- jej wady Nieczułość, lekceważenie innych, myślenie wyłącznie o sobie, (typowa egoistaka), próżna Łamanie zasad wiary katolickiej Rozrzutność( bezmyślnie naśladuje styl życia zagraniczny) Bezmyślne uleganie modzie francuskiej, podczas urządzaniu zabaw zapatrzona w obce wzorce, płonie jej część majątku z zabudowaniami gospodarczymi. Krytykowanie tego co polskie Niegospodarność i nieodpowiedzialność Żona modna – to osoba negatywna, szlachcianka. Ukazuje wady które były przyczyną upadku obyczajów polskich , a przez to , takie zachowania prowadziły do osłabienia Polski w XVIIIw. Jest dziedziczka czterech wsi, gustująca w zbytkach i francuskich nowinkach. Przed ślubem spisuje intercyzę w której postawiła warunki oraz zgodę na ewentualny rozwód. Autor ośmiesza jej wady( bezmyślność) Przyzwyczajona do życia w mieście. Jest wykształcona, zna literaturę francuską. W swoich zachowaniach zachowuje się przesadnie, chce by ją adorowano, wszystko by się kręciło wokół niej, gdyż uważa się jako osoba najważniejsza. Jej dom ma spełniać wszystkie jej zachcianki, ma być wygodny ze specjalnymi pokojami od muzyki, książek, zabaw dla pań pokojowych, służby, kucharza, pasztetnika, cukiernika. Nie interesuje ją charakter przyszłego męża. Ma swoją damę do towarzystwa- francuskę. Jest bardzo próżna i bezmyślna bo naśladuje modę francuską ich obyczaje i język. Odrzuca wszystko co polskie ,nie szanuje tradycji. Ogród i dom chce mieć na wzór francuski, tak je przekształca że przestają być podobne do dworu staropolskiego. Jej rozrzutność doprowadza majątek męża i jej do ruiny. Uważa się za najważniejszą osobę, odnosi się z pogardą do służby, księdza. Jej egoizm i zapatrzenie w swoją tożsamość doprowadza że mąż całkowicie i bezmyślnie się jej podporządkowuje, ale tak to nic nie daje bo go nie kocha, mimo jego dużych starań nigdy go nie docenia. Doprowadza męża do desperacji bo staje się nad wyraz uległy i pokorny. Często wydaje przyjęcia na których męża traktuje jak służącego przy tym go ciągle krytykuje. Gdy wyjeżdża na wieś, zabiera ze sobą mnóstwo pakunków. Chce być wielką damą której nie przystoi zajmować się gospodarstwem. Po przebudowaniu domu, ogrodu, wymiany służby, modnych mebli, dodaniu gipsowych rzeźb nadal coś zmienia i marnuje mienie. Gdy urządza wystawne przyjęcie ze sztucznymi ogniami, dochodzi do pożaru. Swoje bezmyślne decyzje doprowadziły ze w końcu postawiła na swoim i przeniosła się z mężem do miasta.
