Odp. Zasada zachowania ładunku elektrycznego mówi nam, że ładunek elektryczny układu jest stały. W szczególnym przypadku jest równy 0. Ładunek układu ciał zmienia się o tyle , ile ładunków dopłynie lub odpłynie z układu. Ebonit i szkło są izolatorami elektrycznymi , tzn. można je naelektryzować przez pocieranie , trzymając je bezpośrednio w dłoni. Ebonit pocieramy suknem a szkło papierem lub jedwabiem. Podczas pocierania elektrony przechodzą z jednego ciała na drugie. W tym wypadku z sukna na ebonit i ze szkła na jedwab. Pocierane ciała elektryzują się przeciwnymi znakami. Ładunek gromadzi się tylko na powierzchni izolatorów co wynika z charakteru ich budowy. W izolatorach nie ma elektronów swobodnych, elektrony są związane siłami elektrostatycznymi z jadrem atomowym. (nie ma chmury elektronowej). Izolatory elektryzują się tylko na powierzchni i na obszarze bezpośredniego kontaktu z ciałem pocierajacym. Podczas elektryzowania przez dotyk np. układ; naelektryzowane dodatnio szkło i elektroskop, po dotknięciu elektryzują się takim samym ładunkiem. Elektryzoawanie to polega na dotknieciu ciała nienaelektryzoawnego , ciałem naelektryzowanym. "Jakim naelektryzowanym ,(pod względem ładunku), ciałem dotykamy ciało nienaelektryzowane, takim ono się elektryzuje.
