Wyżyna Śląska, kraina geograficzna w południowej Polsce. W jej skład wchodzą: Garb Tarnogórski, Wyżyna Katowicka, Płaskowyż Rybicki, Chełm i Pagóry Jaworzańskie. Od północy graniczy z Równiną Opolską i Wyżyną Woźnicko-Wieluńską, od wschodu z Wyżyną Krakowsko-Częstochowską, od południa z Kotliną Oświęcimską i Kotliną Ostrawską, od zachodu z Kotliną Raciborską i Pradoliną Wrocławską. Wyżyna Śląska, podobnie jak cała Polska leży w strefie klimatu umiarkowanego, gdzie stosunki klimatyczne pozostają w silnym związku z czynnikami cyrkulacyjnymi. Specyficzne położenie wyżyny otwartej od zachodu, północy i wschodu, a częściowo również od południa (Brama Morawska), powoduje że na jej terytorium krzyżują się wpływy różnorodnych mas powietrza (morskiego, kontynentalnego, a także arktycznego i zwrotnikowego). Na omawianym terenie dominują wiatry z sektora zachodniego, czyli polarno - morskie. W miarę przesuwania się na wschód wyżyny wzrasta udział wiatrów wschodnich - polarno - kontynentalnych. Dominują wiatry słabe o prędkości poniżej 2 m/s. Z różnymi masami powietrza wiąże się występowanie frontów atmosferycznych. Wśród nich dominują fronty chłodne, które stanowią ponad połowę wszystkich przechodzących tutaj frontów i występują dwukrotnie częściej niż fronty ciepłe. Ważnym czynnikiem pogodowym i klimatycznym jest zachmurzenie. Obszar Wyżyny Śląskiej nie wyróżnia się pod względem zachmurzenia od innych rejonów kraju, a roczny stopień zachmurzenia wynosi 65%.
