Powierzchnie oddechowe Powierzchnie oddechowe mają rozmaitą postać i wielkość, jednak łączy je wiele podobieństw. Muszą one być zawsze wilgotne, gdyż tlen może przemieszczać się przez błonę tylko wtedy, gdy jest rozpuszczony w wodzie. Dla zwierząt wodnych utrzymanie wilgoci na powierzchni oddechowej nie stanowi problemu. U większości zwierząt lądowych, które odparowują duże ilości wody, układy oddechowe są przystosowane do ograniczenia tempa parowania. Powierzchnia oddechowa składa się zwykle z bardzo cienkiej warstwy komórek: im cieńsza jest błona, tym szybsza dyfuzja gazów. Duże znaczenie ma także wielkość powierzchni oddychania determinująca ilość gazu wymienionego w danej jednostce czasu. Zwierzęta zużywające więcej energii muszą pobierać większe ilości tlenu i wydalać dużo dwutlenku węgla.
