opera-   operetka-   Rodzaje opery -   Życiorys Moniuszki i co on komponował-   Na to wszystko odpowiedzieć! Dam 6 pkt.

Opera - to sceniczny utwór wokalno – instrumentalny współdziałający z akcją dramatyczną. Jest to synteza: muzyki, dramatu, tańca, sztuki teatralnej (gra aktorska), sztuki plastycznej (scenografia, kostiumy). Podstawowymi współczynnikami są: partie wokalne – solowe, zespołowe i chóralne, partie instrumentalne, wstawki baletowe, w niektórych gatunkach partie mówione. Opera dzieli się na akty, których budowa zależy od libretta - tekstu słownego zawierajacego przebieg akcji. Scena - to część aktu. Recytatywy, arie, duety, sceny zbiorowe i chóry występują na przemian, w zależności od akcji dramatycznej.   Opera składa się z: arii  - bardziej rozbudowana pieśń, popis solowy,  z towarzyszeniem zespołu instrumentalnego. recytatywów - odznacza się sylabicznym traktowaniem tekstu, nieregularną budową rytmiczną, powtarzaniem dźwięków, stosowaniem krótkich formuł melodycznych o charakterze zwrotów kadencyjnych; służy do prezentacji akcji scenicznej, duetów  - utwór na dwa głosy, ansambli - zespół złożony z co najmniej dwóch wykonawców , części chóralnych - utwór wykonywany przez chór, ritornelów instrumentalnych  - są to części instrumentalne poprzedzające arię lub następujące po niej .   Pod względem treści rozróżniamy dwa podstawowe gatunki: operę poważną - seria oraz komiczną - buffa. Ponadto istnieje gatunek pośredni, tzw. opera semiseria – jest to zazwyczaj opera poważna z elementami komicznymi.   Operetka – to utwór muzyczno-dramatyczny należący do kategorii muzyki rozrywkowej i będący w zasadzie rodzajem dzieła komicznego, często o charakterze satyrycznym. Podstawowymi współczynnikami są: ·         partie wokalne – solowe, zespołowe i chóralne, ·         partie instrumentalne, wstawki baletowe, ·         w niektórych gatunkach partie mówione.   STANISŁAW MONIUSZKO to polski kompozytor XIX wieku, organista, dyrygent i pedagog, twórca polskiej opery narodowej i pieśni. Urodził się  w 1819 r. w Ubielu, zmarł w 1872 r. w Warszawie. Pierwszą nauczycielką gry na fortepianie była matka. Przejawiał też nieprzeciętne zdolności muzyczne i kiedy miał osiem lat rodzice przenieśli się do Warszawy, aby zapewnić mu edukację muzyczną. W wieku 18 lat Moniuszko wyjechał do Berlina, gdzie studiował harmonię i kontrapunkt. W roku 1840, po ukończeniu studiów, osiadł na stałe w Wilnie, gdzie założył rodzinę. Zajmował tam stanowisko organisty w kościele Świętego Jana.  W roku 1846 Moniuszko przyjechał na krótko do Warszawy.  Po entuzjastycznym przyjęciu opery "Halka" kompozytor wyjechał do Weimaru, gdzie poznał Franciszka Liszta. Następnie odbył podróż do Paryża  – w tym mieście poznał Gioacchina Rossiniego. W roku 1858 przeniósł się na stałe do Warszawy. Zmarł na atak serca w Warszawie i pochowany został w Alei Zasłużonych na cmentarzu powązkowskim.   Twórczość S. Moniuszki to m.in.: opery – „Halka”; „ Hrabina”; „Verbum nobile”; „ Straszny dwór”; „ Paria”; „ Flis”, operetki balety pieśni – zebranych w 6 zeszytach  „Śpiewnikach domowych” – wydanych  za życia Moniuszki, oraz dalszych 6 zeszytów – wydanych po  śmierci. kantaty muzyka instrumentalna – m.in. uwertura fantastyczna „Bajka”; utwory fortepianowe muzyka religijna     Pozdrawiam.