Ekologia-dziedzina nauk przyrodniczych badająca wzajemne stosunkipomiędzy żywymi organizmami,a otaczającym światem zewnętrznym. Autekologia-jest nauką o wymaganiach poszczególnych organizmów względem czynników ekologicznych. Sozologia- dziedzina wiedzy opisująca zmiany w środowisku przyrodniczym, zachodzące zwłaszcza pod wpływem czynników postępu technicznego. Środowisko-ogół elementów przyrodniczych ożywionych i nieożywionych, a także krajobraz, naturalny bądź też użytkowany i zmieniany przez człowieka. Reczkling, wykorzystywanie odpadów technologicznych i surowców wtórnych do wytwarzania nowych produktów. Odpady, materiały i substancje stałe i ciekłe (z wyjątkiem ścieków), powstałe wskutek działalności człowieka (odpady przemysłowe i komunalne), nieprzydatne i uciążliwe dla środowiska.Część odpadów, zwłaszcza przemysłowych, nadaje się do powtórnego użycia jako surowiec wtórny, jednak większość odpadów jest składowana na wysypiskach. Ścieki, szkodliwe substancje płynne, stałe lub gazowe wprowadzane do wody lub gruntu, mogące doprowadzić do skażenia wód powierzchniowych lub podziemnych. Do ścieków zalicza się też wody skażone promieniotwórczo, zasolone oraz podgrzane wody chłodnicze odprowadzane przez zakłady przemysłowe do rzek. Oczyszczalnia ścieków, urządzenia służące do neutralizowania ścieków, czyli do pozbawiania ich substancji szkodliwych. Wyróżnia się trzy główne rodzaje oczyszczalni ścieków: 1) mechaniczne, gdzie ze ścieków dzięki zastosowaniu krat, sit, rozdrabniarek, osadników itp. usuwa się części stałe, 2) fizykochemiczne, w których przez dodanie do ścieków odpowiednich substancji (reagentów) i zastosowanie takich urządzeń, jak np. komory flokulacji czy mieszacze doprowadza się do wytrącenia się substancji szkodliwych, 3) biologiczne, gdzie wykorzystuje się procesy biochemiczne wywoływane przez pewne mikroorganizmy. Odpady promieniotwórcze, niewykorzystywane substancje promieniotwórcze. Powstają przy wydobywaniu i oczyszczaniu rud uranowych, wytwarzaniu ładunków jądrowych i paliwa jądrowego oraz jego późniejszej przeróbce, przy wytwarzaniu i oczyszczaniu preparatów zawierających izotopy promieniotwórcze (do różnych zastosowań) itp.Odpady promieniotwórcze dzieli się na klasy ze względu na stan skupienia i formę chemiczną, aktywność (aktywność źródła promieniotwórczego) i radiotoksyczność zawartych w nich izotopów promieniotwórczych. Podstawowym rozróżnieniem odpadów promieniotwórczych jest podział na nisko- lub wysokoaktywne.Odpady wysokoaktywne zazwyczaj przechowuje się w miejscu wytworzenia przez okres rzędu lat (potrzebny do rozpadu większości względnie krótkożyciowych izotopów promieniotwórcych zawartych w odpadach promieniotwórczych) w szczelnych opakowaniach zanurzonych w basenach wodnych (woda odbiera ciepło pochodzące z rozpadów promieniotwórczych), po czym poddawane są przetworzeniu, w wyniku którego zazwyczaj dąży się do zmniejszenia objętości odpadów promieniotwórczych zawierającego bardzo długożyciowe izotopy. Kwaśne deszcze, deszcze zawierające zaabsorbowane w kroplach wody dwutlenek siarki, tlenki azotu oraz ich produkty reakcji w atmosferze: rozcieńczone roztwory kwasów siarki, głównie kwasu siarkawego (siarkowego(IV) wg nowej nomenklatury) oraz najbardziej szkodliwego kwasu siarkowego (inaczej siarkowego(VI)) a także kwasu azotowego (inaczej azotowego(V)). Powstają nad obszarami, gdzie atmosfera jest zanieczyszczana długotrwałą emisją dwutlenku siarki i tlenków azotu (ze źródeł naturalnych, jak czynne wulkany, albo sztucznych, jak spaliny z dużych elektrowni i elektrociepłowni zasilanych zasiarczonym - tzn. zawierającym siarkę i jej związki - paliwem, zazwyczaj węglem kamiennym lub brunatnym).Czasami opady (kwaśnego deszczu, a także kwaśnego śniegu) trafiają na obszary bardzo odległe od źródeł zanieczyszczeń atmosfery, dlatego przeciwdziałanie kwaśnym deszczom stanowi problem międzynarodowy. Zamieranie lasu, uszkodzenia koron drzew leśnych, powodujące osłabienie ich żywotności, występujące na dużych obszarach, wywołane bezpośrednim oddziaływaniem zanieczyszczeń powietrza i pośrednio zmianami chemicznych właściwości gleby.Pierwsze objawy zamierania lasu stwierdzono w XIX w. wokół ośrodków przemysłowych Anglii (Manchester, Liverpool). W pierwszych dziesięcioleciach XX w. zaobserwowano wymieranie jodły występującej na granicy zasięgu. Poważny kryzys ujawnił się 1971 w Rudawach na granicy niemiecko-czeskiej, gdzie na skutek zanieczyszczeń powietrza, głównie SO2, zniszczeniu uległ świerk na obszarze 100 000 ha. Zanieczyszczenia powietrza, wprowadzone do powietrza organizmy żywe lub substancje chemiczne, które albo nie są jego naturalnymi składnikami, albo - będąc nimi - występują w stężeniach przekraczających właściwy dla nich zakres.Do najważniejszych zanieczyszczeń powietrza należą: pyły (popioły lotne, sadza, stałe związki organiczne, azbest, pestycydy), gazy (tlenki siarki, azotu i węgla, węglowodory, ozon, radon, fluor), zanieczyszczenia biologiczne (mikroorganizmy wraz z produktami ich metabolizmu oraz makroorganizmy, np. grzyby). Smog, zanieczyszczone powietrze zawierające duże stężenia pyłów i toksycznych gazów, których źródłem jest głównie motoryzacja i przemysł. Rozróżnia się dwa rodzaje smogu: 1) smog typu Los Angeles (smog fotochemiczny, utleniający), może wystąpić od lipca do października przy temperaturze 24÷35°C, powoduje ograniczenie widoczności do 0,8÷1,6 km (powietrze ma brązowawe zabarwienie). Głównymi zanieczyszczeniami są: tlenek węgla, tlenki azotu, węglowodory aromatyczne i nienasycone, ozon, pyły przemysłowe. Dla wytworzenia się smogu tego typu konieczne jest silne nasłonecznienie powietrza, natomiast ani dym, ani mgła nie mają większego znaczenia. 2) smog typu londyńskiego (kwaśny, "siarkawy"), może wystąpić w zimie przy temperaturze -3÷5°C, powoduje ograniczenie widoczności nawet do kilkudziesięciu m. Głównymi zanieczyszczeniami powietrza są: dwutlenek siarki, dwutlenek węgla, pyły. Smog powoduje duszność, łzawienie, zaburzenie pracy układu krążenia, podrażnienie skóry. Wywiera również silne działanie korozyjne na środowisko. Zanieczyszczenia wód, wprowadzone do wód naturalnych organizmy żywe, zanieczyszczenia mechaniczne lub substancje chemiczne, które albo nie są ich naturalnymi składnikami, albo - będąc nimi - występują w stężeniach przekraczających właściwy dla nich zakres. Zanieczyszczenia wód mają szkodliwy wpływ na zdrowie człowieka, powodują zmianę smaku, zapachu, barwy i pH wody oraz jej zmętnienie. Mogą występować w postaci rozpuszczonej lub tworzyć układ koloidalny albo zawiesinę.
