Czerwiec 1956 · W niektórych zakładach zaczęto tworzyć rady robotnicze. · Na wsi zaczął się spontaniczny proces rozpadu spółdzielni produkcyjnych. · Obchodzono 12 rocznicę wybuchu powstania warszawskiego z udziałem władz i niedawno zwolnionych z więzień oficerów AK. · W lecie 1956 wznowiono wiele spraw byłych żołnierzy i oficerów AK, wniesiono też dużo rewizji, zaś z więzień wyszli kolejni żołnierze Polski podziemnej. · 26 VII 1956 odbyła się największa od czasów wojny manifestacja społeczeństwa na Jasnej Górze w Częstochowie. · Poprawiła się informacja prasowa, urozmaicano programy radiowe, ożywiło się życie towarzyskie. · W sierpniu odbył się I Festiwal Muzyki Jazzowej w Sopocie. · Coraz więcej mówiono o Zachodzie, do kraju docierały nowe filmy, moda. Coraz częściej można było dostać paszport i wyjechać na Zachód odwiedzić krewnych. · W 1956, po krytyce systemu stalinowskiego na XX Zjeździe Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego w Moskwie, oraz po śmierci Bolesława Bieruta, zwolniono z więzień na podstawie amnestii ok. 35 tys. osób i dokonano rehabilitacji skazanych. · VIII plenum Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w październiku 1956 postanowiło, mimo gróźb ZSRR, wybrać na stanowisko I sekretarza partii cieszącego się poparciem społecznym W. Gomułkę. · Uwolniono z internowania kardynała S. Wyszyńskiego, ustalono nowe zasady stacjonowania wojsk radzieckich w Polsce, zezwolono na tworzenie w przedsiębiorstwach rad robotniczych. · W 1957 proces ograniczonej demokratyzacji został zahamowany, m.in. rozwiązano głośny tygodnik społeczno-polityczny „Po prostu”. Marzec 1968 Geneza wydarzeń marcowych 1968 roku jest związana z sytuacją międzynarodową. W 1967 roku wybuchła wojna izraelsko-arabska, zaś Związek Radziecki opowiedział się jednoznacznie po stronie Palestyny. Taka postawa Moskwy wywarła nacisk na Władysława Gomułkę, by ten również potępił działanie Izraela. W partii zaczęły pojawiać się nagonki antyżydowskie. Szczególnie napędzała je powstała frakcja „partyzantów” Kazimierza Moczara, która miała nadzieję na odsunięcie od władzy Gomułki. Ugrupowanie to jako pretekst do czystki wykorzystało wydarzenia, do których doszło w marcu. Początkiem owych zajść było zdjęcie ze sceny Teatru Narodowego „Dziadów” w reżyserii Kazimierza Dejmka. Uznano, że entuzjastyczne reakcje widzów na niektóre fragmenty spektaklu ma wymowę antyradziecką. grudzień 1970 W grudniu 1970 w kilku miastach na Wybrzeżu doszło do strajków, demonstracji i starć ulicznych, spacyfikowanych przez milicję i wojsko. Za bezpośrednią przyczynę wydarzeń grudniowych uważa się wprowadzenie znacznych podwyżek cen artykułów pierwszej potrzeby (głównie żywności i węgla). Wieczorem 12 grudnia radio i telewizja, a 13 grudnia również prasa ("Trybuna Ludu") podały informacje o wprowadzeniu podwyżek cen niektórych produktów - głównie żywności i opału. Przykładowo ceny mięsa i przetworów mięsnych miały wzrosnąć średnio o 17,6%, ceny mąki o 16,6%, ryb i przetworów rybnych średnio o 11,7%. Ceny węgla kamiennego miały wzrosnąć o 10%, zaś brunatnego o 14%. Obniżono za to - średnio o kilkanaście procent - ceny telewizorów, pralek, lodówek itp., czyli produktów kupowanych rzadko i nienależących do niezbędnych. Faktycznie zatem podwyżki oznaczały wzrost kosztów życia i uderzały najsilniej w najgorzej zarabiających, w tym w robotników. czerwiec 1976 Już podczas VII zjazdu PZPR w grudniu 1975 roku Edward Gierek zdając sobie sprawę ze złego stanu gospodarki spowodowanego nadmierną konsumpcją na kredyt powiedział: Była to ukryta zapowiedź mającej nastąpić podwyżki cen. Władze PRL chciały jednak przygotować obywateli na mające nastąpić zmiany i rozpoczęły przystosowywanie do tego zadania całego aparatu propagandowego. Miał on przedstawić podwyższenie cen jako nieunikniony krok spowodowany głównie wzrostem cen na rynkach światowych. Od początku czerwca 1976 w prasie (lokalnej i ogólnopolskiej) pojawiały się informacje o wysokości bezrobocia w Europie i Ameryce Północnej, kryzysie żywnościowym i wzroście cen żywności na świecie. Pojawiały się także tak kuriozalne informacje jak ta, że Islandia radzi sobie z kłopotami żywnościowymi dzięki wprowadzeniu diety rybnej ("Trybuna Ludu"). KC PZPR podjął nawet decyzję o tym by nie używać zwrotu: podwyżka cen. Bezpośrednią przyczyną strajków było przemówienie premiera Piotra Jaroszewicza. Było ono transmitowane na żywo w radiu i telewizji 24 czerwca 1976 roku. W przemówieniu premiera informacja o podwyżkach nie padała wprost. Była ukryta zgodnie z wcześniejszymi zaleceniami Komitetu Centralnego. Podwyżki miały sięgnąć 70%. W komentarzach prasowych do wydrukowanego w prasie przemówienia próbowano tłumaczyć podwyżki nazywając je konsekwentną realizacją założeń polityki pogrudniowej oraz kontynuacją postępu rozpoczętego na początku lat siedemdziesiątych. Ogłoszone podwyżki cen były konsekwencją stanu gospodarki wywołanego wieloma złożonymi czynnikami.
