Apostoł porównuje wieczerze eucharystyczne chrześcijan z ucztami pogańskimi oraz ze spożywaniem ofiar ze zwierząt przez Izrael według ciała. W rozdz. 8 zwraca uwagę, że ponieważ jest jeden Bóg i jeden Pan-Chrystus (1 Kor 8,6), ofiary pogańskie ku czci bożkom nie mają żadnego znaczenia. Nie można jednak tak samo nie przykładać znaczenia do Wieczerzy Pańskiej – nie można spożywać jej, nie zważając na Ciało (1 Kor 11,29). Wyrażenie kielich błogosławieństwa oraz chleb, który łamiemy (1 Kor 10,16) są z pewnością słownictwem eucharystycznym przed-Pawłowym, jako typowe wyrażenie semickie.
