Budowę bloków mieszkaniowych zainicjowała urbanistyka modernistyczna, wspierana przez idee funkcjonalizmu i socrealizmu. Ojcem blokowisk jest Le Corbusier – francuski socjalista, architekt, urbanista, rzeźbiarz i malarz. Idee użyteczności i prefabrykacji głoszono już przed nim, ale na mniejszą skalę. Le Corbusier, chcąc zapewnić ubogim robotnikom godziwe miejsce do życia, wśród zieleni, światła słonecznego, porządku, bez ciemnych podwórek - studni, przy całkowitym braku ciasnych suteren i mansard – stworzył, na wzór samowystarczalnych transatlantyków, "maszyny do mieszkania". Miasta w jego wizji miały być ogrodami, wśród których na słupach (żeby nie zakłócać przepływu powietrza oraz pozostawić wolne miejsce na inne aktywności) wznosiłyby się ogromne bloki z ogrodami na dachach. Le Corbusier planował wybudowanie całych miast opartych na architekturze użytkowej blokowisk ("maszyn do mieszkania"). Chciał wyburzyć i od nowa zbudować centrum Paryża. Ku jego niezadowoleniu wybudowano jednak tylko jeden blok – na zamówienie francuskiego rządu w Marsylii.
