Demokracja szlachecka – system ustrojowy panujący w XV i XVI wieku w Królestwie Polskim, a następnie Rzeczypospolitej Obojga Narodów Izba Poselska – niższa izba sejmu I Rzeczypospolitej, wyłoniona po raz pierwszy na sejmie w Piotrkowie w 1493 roku jako reprezentacja szlachty wybierana na sejmikach ziemskich. Królewszczyzna – ziemie będące własnością monarchy, istniały we wszystkich monarchiach europejskich. Folwark – istniejący od XII wieku rodzaj wielkiego gospodarstwa rolnego, a od XIV wieku także rolno-hodowlanego, nastawionego na masową produkcję zboża przeznaczonego na zbyt, wykorzystującego pracę pańszczyźnianą chłopów. Unia realna - związek dwóch lub większej liczby państw, oparty na wspólnych instytucjach państwowych. Unia realna rozwinęła się z unii personalnej. Państwa członkowskie tworzą w ramach unii realnej jeden podmiot prawa międzynarodowego, najczęściej - jedno państwo. Wiek XVI jest nazywany złotym wiekiem dziejów Polski. W połowie tego wieku państwo polsko-litewskie obejmowało 990 tys. km² powierzchni i ok. 11 milionów mieszkańców, będąc jednym z największych (obok Rosji i Turcji) państw Europy, potęgą polityczną, militarną i ekonomiczną, dostawcą drewna i produktów rolnych do zachodniej Europy. Attyka – górny element budynku w postaci ścianki, balustrady lub rzędu sterczyn osłaniający dach. Sejm konwokacyjny – w I Rzeczypospolitej pierwszy sejm odbywający się w momencie nastania bezkrólewia. Sejm elekcyjny – zjazd szlachty, który miał zadecydować o wyborze nowego króla. Uchwalano na nim układy i pakty. Sejm koronacyjny – w I Rzeczypospolitej był to sejm, poprzedzający koronację elekta. Konfederacja – związek; grupa utworzona przez partie, państwa lub miasta dla osiągnięcia określonych celów. Taka forma stowarzyszenia zakłada zachowanie pełnej równości
