Charakterystyka porównawcza Danusi i Jagienki
Danusia i Jagienka są bohaterkami powieści Henryka Sienkiewicza pt.: „Krzyżacy”. Danusia jest córką Juranda ze Spychowa, jej matka nie żyje. Opiekę nad Danusią sprawuję księżna Anna Danuta. Danusia jest pierwszą żoną Zbyszka. Kiedy poznajemy naszą bohaterkę, ma ona około lat 12. Natomiast Jagienka to córka Zycha ze Zgorzelic. Obie dziewczyny są sierotami. Jagienka zostaje drugą żoną Zbyszka. W chwili, gdy poznajemy Jagienkę ma 15 lat.
Danusia jest śliczną i drobną dziewczynką. Ma długie jasne włosy, smukłą pełna wdzięku postać, ma błękitne oczy. Lubi podkreślać swoją urodę – nosi sukienki i spódnice. Ubiera się w suknie jak dama dworu: „Na głowie miała wianeczek, włosy puszczone po ramionach, suknię niebieską i czerwone trzewiczki z długimi końcami”.
Jagienka jest przeciwieństwem Danusi. To ciemnowłosa dziewczyna o rumianej twarzy i o silnej zgrabnej sylwetce. Ubiera się w wygodne typowo chłopięce stroje: „w zaciągniętej tasiemką koszulinie, w kożuszku wełną do góry i z liśćmi w powichrzonych włosach”. Jagienka, tak jak Danusia, ma niebieskie oczy.
Danusia i Jagienka różnią się nie tylko ze względu na wygląd. Mają one zupełnie inne charaktery. Danusia jest ceniona za talent muzyczny – gra na lutni i śpiewa głosikiem „srebrnym, cieniuchnym, dziecinnym i świeżym jak śpiewanie ptaków w lesie na wiosnę”. To osoba o bardzo wrażliwym charakterze. Ma bardzo poetycką naturę i jest delikatna. Danusia bywa ufna i naiwna, przez co łatwo ją wykorzystać. „...modre jej oczka śmiały się do klęczącego Zbyszka i nie mogła się powstrzymać od przebierania z radości nóżkami” – fragment ten świadczy o tym, że Danusia jest szczęśliwa, że Zbyszko będzie jej rycerzem i będzie bronił jej życia i czci. Do jej negatywnych cech należy wstydliwość, nieśmiałość i dziecinność.
Jagienka to przeciwieństwo Danusi. Bohaterka ma w sobie mnóstwo energii. Niczego się nie obawia i nie istnieją dla niej rzeczy niemożliwe. Jagienkę cechuje gospodarność i zaradność. Nie ma rzeczy, z którymi by sobie nie poradziła. Służy i chętnie dogadza innym: „Jagienka, z natury harda, skora do wyśmiewania, a nawet zaczepna, stawała się stopniowo z nim coraz pokorniejsza, zupełnie jak służka, która tylko w oczy patrzy, w czym by usłużyć i dogodzić, on zaś rozumiał tę jej wielką przychylność, był jej wdzięczny i coraz mu milej było z nią przestawać. W końcu, zwłaszcza od czasu, gdy Maćko począł pijać niedźwiedzie sadło, widywali się prawie codziennie, a po wyjściu szczebrzucha z rany wybrali się razem na bobry po świeży skrom do gojenia bardzo potrzebny”. Jagienka ma również delikatny głos. Gdy Zych wraca z wojny cały i zdrowy „poczęła krzyczeć cienkim, nieco jeszcze dziecinnym głosem”.
Bohaterki są kochanymi i posłusznymi panienkami. Sądzę, że obie bohaterki mogą być wzorem dla dzisiejszych dziewczynek i kobiet, mimo że żyły w czasach tak odległych (XV wiek). Danusia i Jagienka nadają się na dobre koleżanki czy przyjaciółki. Chociaż mają inny styl ubierania, charakter i każda z nich ma inne zainteresowania, to potrafią się zrozumieć. Dziewczęta kochają się w Zbyszku. Żal mi Danusi, ponieważ straciła swoje życie. Myślę, że pewnie byłaby tak samo dobrą żoną dla Zbyszka, jak Jagienka.
Myślę, że Jagienka bardziej poradziłaby sobie we współczesnym świecie niż Danusia. W porównaniu do Danusi jej psychika była mocniejsza. Dziewczyna nie miała żadnych kompleksów. Danusia j była delikatna i krucha jak „porcelanowa lalka”. Pomimo różnic, obie panienki są pełne podziwu.
CHARAKTERYSTYKA NAPISANA JEST WEDŁUG SCHEMATU:
1. Przedstawienie 1 i 2 postaci
2. Opis zewnętrzny 1 i 2 postaci
3. Charakter 1 i 2 postaci
4. Wspólna ocena