czyniki rozwoju rolnictwa przyrodnicze i nadprzyrodnicze

przyrodnicze Ukształtowanie terenu warunki klimatyczne warunki glebowe   nadprzyrodnicze poziom kultury rolnej polityka rolna struktura wielkościowa gospodarstw

czynniki rozwoju rolnictwa:   przyrodnicze: * Warunki klimatyczne – agroklimat, całokształt stanów pogody w okresach długich na danym obszarze, oddziałujących na wzrost roślin i zwierząt. Wśród głównych czynników agroklimatycznych wymienia się: nasłonecznienie, temperaturę powietrza, opady atmosferyczne, wiatry oraz długość okresu wegetacyjnego. * Warunki wodne – określa się przez sumę opadów atmosferycznych, wielkość parowania oraz możliwości transpiracji wody na skutek uwarunkowań glebowych. Dla upraw ważne są zasoby wilgoci w glebie i atmosferze oraz zasoby wód podziemnych. * Gleby – są najważniejszym czynnikiem różnicującym warunki przyrodnicze, dostarczają roślinom zarówno składników pokarmowych, jak i wody. Wiele upraw możliwych jest jedynie na żyznych glebach. Rolniczą przydatność gleb określa się za pomocą następujących kryteriów: urodzajności, żyzności, produktywności i zasobności w składniki pokarmowe. Urodzajność gleby jest to zdolność gleby do produkcji rolniczej, która zależy głównie od składu mineralnego i innych czynników przyrodniczych oraz od czynników zewnętrznych. Jest wyrażana wysokością plonów. Żyzność gleby to zespół właściwości biologicznych, fizycznych i chemicznych gleby, który zapewnia rosnącym na niej roślinom uprawnym właściwe warunki wzrostu i rozwoju. Najżyźniejsze gleby to czarnoziemy, czarne ziemie, mady. * Rzeźba terenu – kształtuje stabilność pokrywy glebowej, ogranicza lub przyspiesza tempo spływu powierzchniowego wód, wpływa na wielkość zużycia energii związanej z pokonywaniem różnicy poziomów przy wykonywaniu prac polowych oraz w transporcie rolniczym. Obszary całkowicie płaskie nie są zbyt korzystne dla działalności rolniczej, gdyż mogą na nich przy trudno przepuszczalnym podłożu utworzyć się zastoiska wodne. Najbardziej sprzyjające są tereny łagodnie pofalowane, na których możliwy jest naturalny spływ powierzchniowy oraz stoki o południowej ekspozycji. Na stokach stromych możliwa jest uprawa poprzez tarasowanie zboczy oraz uprawa konturowa (orka zgodna z przebiegiem poziomic) łagodząca procesy erozji gleb. , pozaprzyrodnicze: Zasoby pracy – znaczenie zmienia się wraz z rozwojem społeczno – gospodarczym. W KSR są istotne w przypadku upraw pracochłonnych ziemiopłodów: ryżu, bawełny, trzciny cukrowej. Najlepsze warunki dla rozwoju tego typu rolnictwa występują w Azji Południowo-Wschodniej, Egipcie i Izraelu (duża koncentracja ludności na stosunkowo nielicznych obszarach nadających się do użytkowania rolniczego). Pod pojęciem zasobów pracy rozumie się liczbę osób zatrudnionych w rolnictwie, strukturę wieku oraz wykształcenie ludności rolniczej. Ustrój rolny – składają się na niego stosunki własnościowe, formy władania ziemia oraz wielkość gospodarstw rolnych. Obecnie można zaobserwować różne typy stosunków własnościowych: wspólnoty rodowo-plemienne (Afryka), własność prywatna (Europa Zachodnia, USA, Australia, Nowa Zelandia), dzierżawa (Indie). Czynnikiem utrudniającym rozwój rolnictwa są zbyt małe gospodarstwa rolne, w których wprowadzenie mechanizacji staje się nieopłacalne i pociąga za sobą większe nakłady na pracę. Poziom kultury rolnej – polega na intensyfikacji rolnictwa przez mechanizację, automatyzację, nawożenie, stosowanie środków ochrony roślin, sztuczne nawadnianie. Polityka państwa – obejmuje podtrzymywanie cen produktów rolnych, kontrolę podaży w przypadku nadprodukcji oraz wspieranie przemian strukturalnych. Rząd i organizacje państwowe mają za zadanie dążyć do integracji rolnictwa z przetwórstwem i obrotem produktami rolno-spożywczymi. Dążą do utrzymania równowagi rynkowej i określania sposobów oraz form kompensowania nierówności występujących między produkcją, dystrybucją a konsumpcją Polityka międzynarodowa – jest uzależniona od ogólnej koniunktury gospodarczej danego regionu. Przykładem interwencji państw w gospodarkę rolną jest realizowanie Wspólnej Polityki Rolnej prze kraje należące do UE.