Krótka notatka na 2 strony od zeszytu o Albrecht Durer

Albrecht Durer - syn Albrechta i Barbary, urodzony w Niemczech (Norymberga) 21 maja 1471 roku. Malarz, nazywany najwybitniejszym artystą niemieckiego renesansu. Albrecht miał siedemnaścioro rodzeństwa. Ojciec Albrechta kształcił go w złotnictwie już od najmłodszych lat. Ponieważ jego ojciec uczył się fachu u mistrzów, Albrecht od początku znał sztukę m.in. Jana van Eycka. Z tych czasów pochodzi jego popiersie, które narysował w wieku 13 lat. Jesienią 1493 roku przybył do Strasburga. Jego pobyt w tym miejscu jest udokumentowany drzeworytem , wydanym w listopadzie 1493. 7 lipca 1494 poślubił przepiękną i zamożną Agnes Frey, córkę norymberskiego mieszczanina. Do 1500 roku namalował serię małych pejzaży - inspiracją była Norymberga oraz podróż do Wenecji, którą rozpoczął jesienią 1494r., a zakończył w maju 1495. W początkowym okresie swojej działalności stworzył kilka portretów, a także autoportretów. Z roku 1500 pochodzi Chrystus na krzyżu, obrazek o niewysłowionym wykonaniu, również detale ołtarzy w Dreźnie. Głównie jednak poświęcał czas drzeworytom. Jesienią 1505 roku udał się do Wenecji, gdzie działało wielu mistrzów szkoły weneckiej, między innymi Giovanni Bellini, który najbardziej wpłynął na artystę. Za jego dzieła, ludzie byli zapłacić majątek, ale Albrecht zdecydował się jednak powrócić do domu późną jesienią 1506 roku. Albrecht pracował na zlecenie cesarza Maksymiliana I. Oprócz działalności artystycznej Durer zajmował się teorią perspektywy. Interesowała go też obronność miast : na podstawie jego szkiców u progu XVI wieku zostały przebudowane mury Ulm. Zmarł 6 kwietnia 1528 roku w Norymberdze. Jego dzieła to m.in. : Madonna z dwoma aniołami, Dziesięć tysięcy męczenników, Hołd trzech króli, Objawienie Janowe, Rycerz, śmierć i diabeł.

Ur. 21 maja 1471 w Norymberdze; zm. 6 kwietnia 1528 .Uznawany za niekwestionowanie najwybitniejszego malarza sztuki renesansu w północnej Europie oraz za wybitnego humanistę i intelektualistę swojej epoki. Przebywał w bliskich stosunkach z arystokracją – książętami, cesarzami oraz i innymi artystami i myślicielami. Przez całe życie dążył do odnalezienia matematycznego ideału, pod jego koniec dążenia te zmieniły tor na odnalezienie wewnętrznej równowagi i wyrażenie uczuć religijnych towarzyszących napiętym czasom reformacji w Niemczech. Był artystą uniwersalnym, podejmował się różnych tematów, nastawiony był na ciągły rozwój sztuki malarskiej – pisał również pisma zawierające rady, np. Cztery księgi o proporcjach (1528). Jego twórczość odznaczała się monumentalnością, szeroką perspektywą, wyrazistym dopracowaniem. Posługiwał się również symboliką. Zajmował się problematyką śmierci, zniszczenia, wojny, walki dobra i zła; w jego twórczości wiedza wchodzi w konflikt z wiedzą, fantazja i wyobraźnia z postawą badacza, naukowca. Wyróżniają się również bogactwem egzystencjalnym, np. w Melancholii, gdzie przedstawiona jest alegoryczne przedstawienie pytania o wartość twórczego działania. Praktykował malarstwo w warsztacie Michaela Wolgemuta w Norymberdze, w 1490 wyjechał z rodzinnego miasta. W Bazylei parał się pracy ilustratora, następnie wyjechał do Strasburga. Po powrocie do Norymbergii ożenił się i założył pracownię, by potem znów wyruszyć w podróż, tym razem do Wenecji. Dürer podjął się studiów dzieł Mantegniego i da Vinci, którzy mieli ogromny wpływ na artystyczną osobowość Dürera. Myśle że pomogłam ;) Pozdrawiam;D