Renesans królował na terenie Europy w XV i XVI. W tym czasie ponownie skupiono się na człowieku ,oraz rozwinięto kulturę i sztukę. Właśnie w tej epoce żyło wielu pisarzy przedstawiających w swojej twórczości obraz człowieka dobrego i cnotliwego. Jednym z nich był Jan Kochanowski -jeden z najlepszych polskich poetów renesansu. W swoich pieśniach często odnosił się do filozofii antycznej. Jedną z jego największych dzieł jest Pieść XI pt. „Stateczny umysł pamiętaj zachować”. Podmiotem lirycznym utworu jest człowiek wierzący ,uczony i traktujący śmierć jako coś co jest nieuniknione. Zwraca się on do wszystkich ludzi z gotową receptą na szczęśliwe życie i godną śmierć. Utwór rozpoczyna się tytułową apostrofą nawiązującą do filozofii stoickiej „Stateczny umysł pamiętaj zachować ,Jeśli cię pocznie nieszczęście frasować.” ,gdzie podmiot radzi nam ,żebyśmy zarówno w szczęściu ,jak i w biedzie zachowali równowagę i za szybko nie popadali w rozpacz i euforię. W kolejnych dwóch wersach osoba mówiąca w pieśni mówi nam ,żebyśmy nie wychwalali się przedwcześnie szczęściem i dobrobytem ,gdyż wszystko zależy od woli Boga. W drugiej strofie podmiot liryczny przypomina nam o tym ,że każdy z nas jest podporządkowany śmierci ,a życie nie jest wieczne ,dlatego należy cieszyć się każdym kolejnym dniem i stosować się zgodnie z filozofią epikurejską do zasady carpe diem –chwytaj dzień.Kolejna zwrotka uczy nas dostrzegać piękno otaczającej nas przyrody i korzystać z jej uroków. Podmiot po raz kolejny podkreśla fakt przemijania ,oraz radzi nam używać życia dopóki jesteśmy młodzi. Wskazują na to słowa „Każ wino nosić ,póki beczka leje ,Póki wiek służy ,a śmierć nie przyspieje.”Czwarta strofa kontynuuje tematykę motywu śmierci. Słowa „A co zebrania twego kolwiek będzie ,To wszystko przyszły namiastek osiędzie” informują nas o tym ,że bez względu na nasz majątek i status społeczny śmierć i tak nas zabierze na drugą stronę ,a cały nasz majątek zgromadzony za życia zostanie przekazany następnym pokoleniom.Ostatnia zwrotka pieśni określa równość każdego człowieka w obliczu śmierci bez względu na status społeczny i bogactwo ,o której mówią słowa „Bądź się kto zacnym rodził i bogatym ,Bądź niewolnikiem, u śmierci nic na tym. Końcowe dwa wersy opisują śmierć jako podróż łódką ,której nie można odłożyć w czasie. W Pieśni XI autor użył wielu personifikacji takich jak "Szczęście z tobą imie bratać" ,czy "Póki wiek służy ,a śmierć nie przyspieje". Pojawiają się także liczne epitety np. "Stateczny umysł" ,"Cieknącym ,przezornym strumieniu". Dodatkowo w tekście występują także wykrzyknienia mające na celu podkreślenie wypowiedzi prowadzonej przez podmiot liryczny. Dzięki utworom takim jak Pieśń XI pt. "Stateczny umysł pamiętaj zachować" możemy uzyskać renesansowe rady dotyczące dobrego życia ,jakim jest życie z umiarem i rozwagą. Mimo ,że od epoki renesansu dzieli nas kilka wieków ,to z całą pewnością możemy stwierdzić ,że recepta na dobre życie wystawiona przez Jana Kochanowskiego jest nadal aktualna i pozwala cieszyć się każdym nowym dniem.
