informacje o szybowcu                                                                          plisssssssssssss *-*        

Historia Pionierem szybownictwa był Otto Lilienthal[ (1848-1896), który projektował różne modele maszyn latających bez napędu, przypominające dzisiejsze lotnie. Na własnych konstrukcjach wykonał ponad 2 tysiące krótkich ślizgów. Zginął w wyniku obrażeń doznanych podczas jednego z nich. Osiągnięcia Otto Lilienthala były fundamentalne dla rozwoju lotnictwa, nie tylko szybownictwa, pomimo że nie osiągnął on etapu lotu z napędem - co udało się dopiero braciom Wright. Bracia Wright przed pierwszym zakończonym sukcesem lotem z napędem wykonali i oblatali szereg szybowców (bazując m.in. na publikacjach Lilienthala), ustalając w toku tych eksperymentów główne zasady konstrukcji szybowców i samolotów jak je znamy dzisiaj. W Polsce pierwsze szybowce konstruował Czesław Tański, ceniony za popularyzację lotnictwa w Polsce (1862-1942). -Schempp-Hirth Gö-3, 1935 Szkolenie podstawowe w szkole szybowcowej Sokola Góra, 1937 (prawdopodobnie szybowiec WWS-2 Żaba) W okresie międzywojennym bardzo silnym ośrodkiem rozwoju szybownictwa były Niemcy. Ze względu na ograniczenia (Traktat wersalski) rozwoju lotnictwa wojskowego oraz kryzys ekonomiczny, w Niemczech spontanicznie rozwijano szybownictwo gdyż pozwalało ono tanio i bez konfliktu z postanowieniami traktatowymi szkolić pilotów. Sport ten i związana z nim konstrukcja szybowców była też intensywnie rozwijana w innych krajach (Związek Radziecki, Polska). W Polsce szybowce (seria SG, Mewa, Czajka, Wrona, Komar, Orlik, Sokół, konstruktorzy Szczepan Grzeszczyk i Antoni Kocjan) konstruowano i eksportowano z warsztatów w Białej Podlaskiej, Bielsku, Lwowie i Warszawie. Doskonałośćszybowców rosła do około 26 (Orlik).   -Niemiecki szybowiec transportowy DFS 230 -Antonov A-40 Krylya Tanka, 1942 -Współczesna reprodukcjaMe163 użytkowana jako szybowiec[20] -Szybowiec Horten Ho IV, rok 1941 Horten Ho 229, rok 1945 Szybowce nie były wyłącznie widziane jako maszyny do uprawiania sportu. W okresie II Wojny Światowej bardzo istotne dla wojska były szybowce transportowe (kluczowe dla zdobycia fortów belgijskich w kampanii francuskiej 1940r i używane na szeroką skalę w wielu operacjach II Wojny Światowej). W Związku Radzieckim eksperymentowano z użyciem szybowców do transportu i desantu czołgów (projekt Krylia Tanka). Pionierską konstrukcja Me 163(rakietowy myśliwiec) była także szybowcem[23] - część swojej misji wykonywał w locie ślizgowym, po wyczerpaniu paliwa. Maszyna ta lądowała na płozie - tak samo jak inne szybowce tego okresu. Także uznawane za przełomowe konstrukcje myśliwsko-bombowe braci Horten (Horten Ho 229 - latające skrzydło) były wzorowane na ich konstrukcjach szybowcowych z lat 30. W latach powojennych eksperymentowano (SZD-6 Nietoperz, SZD-20 Wampir) z szybowcami bezogonowymi i w układzie latającego skrzydła, ale praktycznie wszystkie seryjne konstrukcje od tego czasu miały już tradycyjny układ, z wyjątkiem eksperymentów z usterzeniem motylkowym.   SZD-48-3 Jantar Standard 3, 1982   Eta, rok 2000,najdoskonalszy szybowiec w historii Do około połowy lat 60. w konstrukcji używano głównie drewna (i płótna). Szybowce te miały doskonałość do rzędu 43 (Zefir-3, 1965). Podejmowano też konstrukcje metalowe, cenione m.in. ze względu na możliwość przechowywania na otwartym powietrzu. Od lat 60. konstrukcje laminatowe (włókna szklane, obecnie także włókna węglowe i aramidowe) zrewolucjonizowały budowę szybowców, pozwalając na przekroczenie rozpiętością skrzydeł 30 m (Eta) przy utrzymaniu niskiego ciężaru statku. Równolegle rozwój aerodynamiki, wspierany komputerową techniką modelowania, umożliwił osiąganie bardzo niskich oporów (m.in. przez radykalne zmniejszanie obszarów turbulentnego opływu) przy praktycznych użytkowych prędkościach przekraczających 200 km/h. Dla osiągnięcia minimalnego oporu konstruktorzy zmniejszają średnicę kadłuba do granic wymagających niekonwencjonalnych układów sterowania (sidestick(ang.) w szybowcu SZD-56 Diana). O ile tradycyjnie o wartości szybowca decydowała jego doskonałość, to w chwili obecnej - przy bardzo wysokich doskonałościachnowych konstrukcji - wydaje się, że decydujące znaczenie w zawodach ma zachowanie przy dużych prędkościach i "łatwość pilotażu". Rok 2012 (Mistrzostwa Świata w Szybownictwie 2012) przyniósł niespodzianki w relatywnych wartościach nowych konstrukcji, które jeszcze nie są powszechnie zrozumiane. O ile rewolucja technologiczna drastycznie podniosła cenę nowych szybowców, to koszt uprawiania sportu dla przeciętnych użytkowników pozostał w przybliżeniu niezmieniony dzięki bardzo dużej trwałości tych maszyn, zapewniającej powszechną dostępność starszych modeli.   Insormacje ogólne Start szybowca odbywa się dzięki wyciągarce lub samolotowi (na szybowiskach górskich rozpędzano też szybowce przy pomocy gumowych lin, lub przez wykorzystanie tzw. startu grawitacyjnego; szybowiec jest staczany ze stoku, po nabraniu odpowiedniej prędkości przyrost siły nośnej powoduje możliwość oderwania się szybowca od powierzchni stoku). Po wyholowaniu na żądaną wysokość szybowiec wyczepia linę holującą i rozpoczyna samodzielny lot. Unosi się dzięki sile nośnej powstającej na skrzydle. Prędkość postępowa uzyskiwana jest dzięki lotowi ślizgowemu, kosztem utraty wysokości. Szybowiec może wykorzystywać prądy prędkości  lub prądy ortograficzne w celu utrzymania lub zwiększenia wysokości i prędkości. W przeciwieństwie do lotni jest sterowany za pomocą mechanizacji skrzydeł (lotek) oraz sterów poziomych i pionowych. Zmiana położenia wzdłuż osi pionowej (odchylenie) dokonuje się przy pomocy steru kierunku, wzdłuż osi podłużnej (przechylenie) dokonuje się przy pomocy lotek, a wzdłuż osi poprzecznej (pochylenie) dokonuje się przy pomocy steru wysokości. Istnieje wersja szybowca z silnikiem – jest to motoszybowiec.   Budowa Szybowiec zazwyczaj posiada kadłub, skrzydło, stateczniki poziomy i pionowy. Znane są przykłady innych konfiguracji (np. układ kaczki, ale nie zdobyły one popularności. Pierwsze konstrukcje szybowców składały się ze skrzydeł i stateczników z drewnianymi dźwigarami i żebrami powleczonymi płótnem oraz prostego drewnianego kadłuba bez elementów chroniących pilota przed warunkami atmosferycznymi i wypadkami. Kolejne konstrukcje były bardziej zabudowane. Pojawiły się też szybowce mające pokrycie skrzydeł ze sklejki. Niektóre modele były metalowe, z duraluminium. Obecnie większość szybowców jest robiona z laminatu. Szybowce wysokowyczynowe budowane są (szczególnie skrzydła) z wysokowytrzymałych materiałów jak włókna węglowe, kevlar czy inne aramidy. Powszechne jest obecnie stosowanieklap dla regulacji zależności siły nośnej (i oporu) od prędkości. Standardowe jest także regulowanie obciążenia powierzchni (nieraz w zakresie rzędu 200%) za pomocą balastu wodnego. Próby zmiany obciążenia powierzchni przy pomocy zmiany geometri skrzydeł (stosowane w lotnictwie wojskowym) jak dotąd skończyły się niepowodzeniem. Istotnymi cechami każdego szybowca są takie parametry jak: doskonałości, obciążenia,powierzchni,rozpiętości, prędkość minimalna,prędkość maksymalna,biegunowa prędkość