Zjawisko fotoelektryczne polega na wybiciu z powierzchni metalu elektronów pod wpływem padającego na niego promieniowania świetlnego. Jest ono potwierdzeniem natury korpuskularnej światła. Wzór Einsteina i Milikana. E=W+Ek E-energia fotonu W-praca wyjścia Ek-energia kinetyczna elektronu Jeżeli na metal pada foton o energii większej od pracy wyjścia wówczas dojdzie do zjawiska fotoelektrycznego, a z powierzchni metalu zostanie uwolniony elektron o energii kinetycznej równej różnicy energii fotonu i pracy wyjścia. Energię fotonu obliczamy za pomocą wzorów: [latex]E=h u\\ E=frac{hc}{lambda}[/latex] E-energia fotonu v-częstotliwość fali h-stała Plancka c-prędkość światła w próźni λ-długość fali Badania nad zjawiskiem fotoelektrycznym zapoczątkował w 1887r. Hertz, a kontynuował je i udowodnił ich prawdziwość Albert Einstein i Robert Milikan za co otrzymali nagrodę nobla. Najważniejsze żebyś zapamiętał: -Zjawisko fotoelektryczne potwierdza korpuskularną naturę światła -Wzór na energię fotonu(wystarczy E=hv) -Wzór Einsteina i Milikana oraz o tym, że to oni przyczynili się do odkrycia efektu -całą pierwszą regułkę, która opisuje zjawisko fotoelektryczne
Zjawisko fotoelektryczne polega na emisji elektronów z powierzchni metalu naświetlonego promieniowaniem elektromagnetycznym. Wzór Einsteina - Millikana - zasada zachowania energii dla zjawiska fotoelektrycznego: Ek = E - W mv^2max/2 = hf - W W = hf f = c/L(lambda) W = h * c/L L = hc/W gdzie: m - masa elektronu v max - szybkość maksymalna W - praca wyjścia f - częstotliwość h - stała Plancka c - prędkość światła w próżni Zjawisko fotoelektryczne zachodzi wtedy, gdy: hf >= W, gdyż mv^2max/2 >= 0 Dla częstotliwości zwanej częstotliwością graniczną: hf = W mv^2/2 = 0, elektrony nie mają energii kinetycznej i nie wylatują poza powierzchnię fotokatody. Dla hf < W nie zachodzi emisja fotoelektronów z danej fotokatody. (>= - większe lub równe)