Jaki był udział Polaków na frontach II wojny światowej i przedstaw tego konsekwencje.

Polacy brali czynny udział w wielu walkach na frontach II wojny światowej. Od momentu jej rozpoczęcia, Polskiego Września 1939 roku, aż do roku 1945, kiedy to konflikt miał się ku końcowi, Polacy nie ustawali w działaniach zbrojnych. Zarówno na terenie naszego kraju, jak i poza jego granicami, toczyły się bitwy na różnych frontach. W moim wypracowaniu przedstawię walki- zarówno te, w których uczestnictwo Polaków było kluczowe, jaki i bitwy z najmniejszym chociaż udziałem wojsk polskich. Po klęsce Kampanii Wrześniowej 4 stycznia 1940 r. została zawarta w Paryżu specjalna umowa wojskowa pomiędzy Francją a Polską odnośnie utworzenia polskiej armii na terenie Francji. Utworzenie tych wojsk było możliwe dzięki stopniowemu napływowi z Węgier i Rumunii polskich żołnierzy. W maju 1940 r. armia polska we Francji liczyła ok. 84 tys. żołnierzy i oficerów. Odtworzenie polskich sił zbrojnych na Zachodzie Europy było jednym z najważniejszych celów działania rządu generała Władysława Sikorskiego. Polacy brali udział także w obronie Norwegii. Gdy rząd norweski odrzucił ultimatum niemieckie odnośnie kapitulacji, agresja III Rzeszy na Norwegię stała się faktem. 13 kwietnia brytyjska eskadra, wśród której działały m.in.: ORP „Orzeł” (polski okręt podwodny), ORP „Błyskawica” (polski okręt- niszczyciel typu Grom), zaatakowała siły niemieckie, zatapiając 8 niemieckich niszczycieli, uzyskując w ten sposób panowanie na wodach norweskich. Podczas walk wojsk norweskich w górach północnej części kraju, wylądowały tam jednostki brytyjskie, francuskie i polska Samodzielna Brygada Strzelców Podhalańskich. Polska brygada została użyta do osłony miasta i portu oraz do ubezpieczenia północnego skrzydła korpusu ekspedycyjnego. W nocy z 27 na 28 maja 1940 r. rozpoczęła się bitwa o Narvik. Bataliony polskie uderzyły na osady Ankenes i Nyborg. Po trwającej dziewięć godzin walce na trudnym górzystym terenie 2 Batalion Podhalański zdobył panowanie ogniowe nad drogą z Narviku do granicy szwedzkiej. W walkach o Narvik wzięły też udział polskie niszczyciele „Grom” i „Błyskawica”. 28 maja oddziały Legii Cudzoziemskiej pod dowództwem generała Zygmunta Szyszko – Bohusza wraz z batalionem norweskim opanowały ostatecznie Narvik. Polscy lotnicy wyróżnili się w czasie kampanii wrześniowej i zaznaczyli swoją obecność w czasie kampanii francuskiej. Szczególną jednak rolę odegrali w 1940 r., gdy rozegrała się - decydująca dla losów Wielkiej Brytanii i całej koalicji - powietrzna Bitwa o Anglię (10.07 - 31.10.1940). Brytyjczycy odwlekali wprowadzenie polskich dywizjonów do walki- ich wartość bojową określano jako niską. Polscy piloci mieli dość przedłużającego się szkolenia. Sprawę w swoje ręce wziął por. Ludwik Paszkiewicz z Dywizjonu 303. 30 sierpnia podczas lotu treningowego, widząc w oddali grupę niemieckich bombowców, zignorował rozkaz unikania walki i samotnie zaatakował Niemców.