.Decyzje dotyczące Francji: 1. Powrót Burbonów na tron w Paryżu. Brat zgilotynowanego w czasie rewolucji Ludwika XVI zasiadł na tronie jako Ludwik XVIII. Numer siedemnasty został symbolicznie pominięty, jako przynależny synowi Ludwika XVI, który nigdy nie panował, gdyż w czasie jego krótkiego życia Francją rządził Napoleon. Talleyrand szermował hasłem, że koalicja walczyła z „uzurpatorem Bonapartem, ale nie powinna represjonować Francji, która powróciła pod rządy prawowitego monarchy. 2. Przywrócenie granic z 1789 r. (jeżeli nie liczyć Sabaudii i Nicei, przyłączonych w 1860 r., Francja ma te same granice do dziś). 3. Częściowe przywrócenie dawnego porządku: biała flaga Burbonów w miejsce trójkolorowego sztandaru rewolucyjnej Francji, faworyzowanie szlachty w życiu publicznym. Jednak nikt nie ośmielił się cofnąć zrównania obywateli wobec prawa, ani przywrócić feudalnych powinności chłopów. Te zmiany społeczne były nieodwracalne. Decyzje dotyczące Niemiec: 1. Rozwiązano związek Reński grupujący małe i średnie państwa niemieckie uzależnione od Napoleona. Nie reaktywowano jednak dawnego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego( czyli Pierwszej Rzeszy), lecz powołano Związek Niemiecki, którego przewodniczącym został cesarz austriacki. Oddanie przewodnictwa związku Niemieckiego Habsburgom(a więc uczynienie z Wiednia stolicy całych Niemiec) nie podobało się królom pruskim z dynastii Hohenzollernów, którzy centrum Niemiec radzi byli widzieć w Berlinie. Patrioci niemieccy byli rozczarowani utrzymaniem politycznego rozbicia Niemiec. 2. Austria odzyskała większość terytoriów odebranych jej przez Napoleona(posiadłości w Niemczech, północnych Włoszech, Istria, Dalmacja). 3. Prusy uzyskały Gdańsk oraz część Księstwa Warszawskiego, część Saksonii, ukaranej za zbyt długie pozostawanie w sojuszu z Napoleonem, oraz znaczne nabytki w zachodniej części Niemiec (Nadrenia i Westfalia). Inne decyzje: 1. Odłączono Norwegię od Danii (po okresie unii trwającej od XIV w.) i przyłączono ją do Szwecji. Norwegia uzyskała konstytucję i zachowała rozległy samorząd. W 1905 r. unię w pokojowy sposób rozwiązano. 2. Ogłoszono wieczystą neutralność Szwajcarii (niepogwałconą do dziś). 3. Belgie przyłączono do Holandii, tworząc Królestwo Niderlandów. 4. Sprecyzowano zasady protokołu dyplomatycznego. 5. Zakazano handlu niewolnikami i postulowano zniesienie niewolnictwa w posiadłościach kolonialnych( flota brytyjska zaczęła skutecznie ścigać statki przewożące porwanych w Afryce Murzynów do Ameryki). 6. Utworzenie Świętego Przymierza, czyli planowanego przez cara Aleksandra sojuszu państw europejskich, który miałby kierować się zasadami ewangelicznymi w celu utrzymania pokoju. Anglia do Przymierza nigdy nie przystąpiła, Francja wystąpiła z niego w 1830 r. Święte Przymierze okazało się związkiem trzech zaborców Polski, trzech potęg wrogich wolności, związanych gwałtem dokonanym na naszym narodzie. Podział Księstwa Warszawskiego Car Aleksander chętnie zatrzymałby całe Księstwo Warszawskie (zajęte przez rosyjskie wojska w początkach 1813 r.) i zapewne dlatego usilnie zaskarbiał sobie przychylność Polaków. Pozostałe mocarstwa były takiemu przesunięciu wpływów rosyjskich na zachód zdecydowanie przeciwne. W wyniku długotrwałych przetargów dokonano podziału Księstwa: a) Zachodnia Wielkopolska przeszłą do Prus jako Wielkie Księstwo Poznańskie; b) Kraków z okolicą ogłoszono wolnym miastem (Rzeczpospolita Krakowska) pod kuratelą trzech mocarstw rozbiorowych); c) Reszta terytorium Księstwa weszła w skład Królestwa Polskiego związanego z Rosją. Na Kongresie potwierdzenie pozbawienie Polaków samodzielnego bytu państwowego, choć gwarantowano im swobodę poruszania się, osiedlania i rozwijania swej kultury na obszarze Rzeczypospolitej z 1772 r.(postulat ten nigdy nie był zrealizowany).
