Jana Gutenberga urodzony około 1398r. w Moguncji (Niemcy). Wynalazca druku, mincerz (rzemieślnik zajmujący się biciem monet) moguncki. Zmarł około 1468r., w wieku około 70 lat. Zanim Gutenberg wynalazł sposób drukowania książek, najczęściej przepisywano je ręcznie, a tylko nieliczne odbijano na zasadzie drzeworytów. Zarówno pierwszy, jak i drugi sposób były bardzo czasochłonne, dlatego powstawało niewiele książek, w dodatku bardzo kosztownych. Mogli je nabywać jedynie ludzie bogaci, klasztory i uniwersytety. Były one tak cenne, że często przymocowywano je do stołów czytelni łańcuchami, by zapobiec kradzieżom. Wynalazek Gutenberga przyczynił się do upowszechnienia książek. O dzieciństwie Gutenberga wiemy tylko tyle, że pochodził z dość zamożnej rodziny o nazwisku Gensfleisch. Johann przybrał jednak rodowe nazwisko matki. Znał się na metalach; skonstruował specjalny aparat, w którym odlewał pojedyncze czcionki i zestawiał je w kolumny. Dzięki sporządzeniu odpowiedniej prasy mógł odbijać dowolną liczbę kart z jednego składu. Gutenberg drukował nie tylko książki, ale także obrazki, kalendarze i inne. Po długoletnich przygotowaniach wydał po łacinie 42-wierszową Biblię zwaną też Biblią Gutenberga lub Maza-rina. Do jej druku przystąpił w 1452r., a ukończył go w 1455r. Sporządził tylko 300 kopii. Biblia miała 1200 stronic i kosztowała Gutenberga wiele pieniędzy i wysiłku. W 1460r. wynalazca, zadłużony u lichwiarza Johanna Fusta, który wyrugował go z oficyny drukarskiej, zmuszony był porzucić drukarstwo. Zmarł w biedzie. Wynalazek Gutenberga okazał się bardzo praktyczny, toteż szybko zyskał szerokie zastosowanie. Pod koniec XV w. istniało już 250 drukarni w różnych krajach europejskich. Książki przestały być kosztownym unikatem. Erazma z Rotterdamu Urodzony w Rotterdamie, w ówczesnym hrabstwie Holandia. Był nieślubnym synem Rogera Gerarda, który później został katolickim kapłanem i Margaret, córki lekarza z Zevembergu. Wcześnie osierocony, wstąpił do klasztoru augustianów, gdzie przebywał pięć lat. Następnie za pozwoleniem władz duchownych opuścił klasztor i został sekretarzem biskupa Henryka von Bergen w Cambrai. W 1495 wyjechał do Paryża, później do Anglii, gdzie zawarł przyjaźń z Tomaszem Morusem oraz interpretatorem Biblii, Johnem Coletem. W 1506 uzyskałdoktorat z teologii w Turynie. Mikołaja Kopernika Mikołaj Kopernik - wielki astronom polski, twórca teorii heliocentryzmu. Udowodnił, że Ziemia i planety krążą wokół nieruchomego Słońca. Urodzony w Toruniu 19 lutego 1473 roku w rodzinie kupca Mikołaja i Barbary. Według badań dotyczących pochodzenia rodu Koperników, wywodzi się on ze Śląska. Był polskim astronomem, matematykiem, prawnikiem, ekonomistą, strategiem, lekarzem, astrologiem, kanonikiem warmińskim i duchownym katolickim. Jego najważniejszym dziełem jest obrót sfer niebieskich (De revolutionibus orbium coelestium), w którym opisał heliocentryczną wizję świata w sposób wystarczająco szczegółowy, by mogła stać się naukowo użyteczna. Na podstawie obserwacji nieba stwierdził, że Ziemia krąży wokół Słońca. Było to odkrycie przełomowe dla rozwoju nowoczesnej nauki. Wcześniej sądzono bowiem, że inne planety obiegają nieruchomą ziemię. Mikołaj Kopernik spotykał w Krakowie wielkich uczonych i słuchał ich wykładów. Jednym z wybitnych ówczesnych krakowskich uczonych był Wojciech z Brudzewa. W czasie pobytu Mikołaja Kopernika w Krakowie nie wykładał już astronomii gdyż zajmował się badaniem dzieł Arystotelesa. Kopernik uczęszczał na różnorodne wykłady: z gramatyki, z retoryki, z poetyki, ale również na wykłady o treściach matematyczno-astronomicznych. Jest możliwe, że właśnie w tym czasie w umyśle Mikołaja Kopernika zrodziła się koncepcja teorii budowy świata odmiennej od obowiązującej. Mikołaj Kopernik był nowoczesnym uczonym i odważnym człowiekiem szukającym prawdy o Wszechświecie. Ogłoszone drukiem dzieło przyniosło światu nową ideę. Mikołaj Kopernik zakończył życie 24 maja 1543 roku na skutek wylewu krwi do mózgu. Mikołaj Kopernik został pochowany pod posadzką katedry fromborskiej.
