Obraz przedstawia młodego człowieka, który pada na kolana, przed starsza osobą, którą jest jego ojciec. Syn prosi o przebaczenie i je otrzymuje. Obraz nawiązuje do przypowieści syn marnotrawny
Na pierwszym planie znajduje się klęczący syn marnotrawny i pochylający się nad nim ojciec. Na nogach syna można spostrzec rozwalające się buty, które pokazują pokaleczone stopy. Jego ubranie jest podarte i brudne. Głowę ma ogoloną, pokrytą strupami i zadrapaniami. Twarzy dobrze nie możemy zobaczyć, lecz widać na niej ból, smutek oraz żal, zapewne do samego siebie. Ojciec wygląda całkiem inaczej, gdyż jest dobrze, ale ubogo ubrany. Po jego twarzy można domyślić się, że wybaczył i cieszy się z powrotu młodszego syna. Dłonie ma symbolicznie różne. Jedna jest jasna i smukła, jakby kobieca, a druga męska, czyli szeroka, spracowana i twarda. W oddali widać starszego syna, który był przez cały czas wierny ojcu i po został z nim w domu. Bardzo różni się od wszystkich postaci namalowanych na obrazie, ponieważ jest on bogato ubrany. Na jego twarzy możemy rozpoznać zdziwienie. Pewnie zdziwił go fakt, że ojciec wybaczył jego bratu, a on tak bardzo zgrzeszył, roztrwonił bogactwo i opuścił dom. Na trzecim planie są trzy nierealne, przypominające maski twarze sług ukrytych w półmroku. Uległy one podejrzeniom, że dzieło najprawdopodobniej zostało dokończone prze innego artystę.