Asertywność to: -umiejętność wyrażania opinii, krytyki, potrzeb, życzeń, poczucia winy, -umiejętność odmawiania w sposób nieuległy i nieraniący innych, -umiejętność przyjmowania krytyki, ocen i pochwał, -autentyczność, -elastyczność zachowania, -świadomość siebie (wad, zalet, opinii), -wrażliwość na innych ludzi, -stanowczość, -samoocena Osoba asertywna ma jasno określony cel i potrafi kontrolować własne emocje, nie poddaje się łatwo manipulacjom i naciskom emocjonalnym innych osób. Asertywność nie oznacza ignorowania emocji i dążeń innych ludzi, lecz raczej zdolność do realizacji założonych celów mimo negatywnych nacisków otoczenia, racjonalną dbałość o własne interesy z uwzględnieniem interesów innych. Asertywność to obok empatii podstawowa umiejętność wchodząca w skład inteligencji emocjonalnej. Diagnozy zachowań nieasertywnych dokonuje się na podstawie zablokowanych w autoprezentacji sfer komunikacji – blokady mówienia nie, wyrażania i przyjmowania opinii i krytyki, kontaktu z autorytetem i tłumem (trema), radzenia sobie z poczuciem winy.
