Pewnego chłodnego dnia, słynny władca Lorienu - Marilon wybrał się na jedną z najwyższych wież swojego pałacu. Ze stoickim spokojem obserwował kolejny dzień w krainie, w której mimo wszechobecnej magii, życie przebiegało spokojnie. Widok ten mógłby stanowić istny obraz arkadii, gdyby nie złowrogie, fioletowa poświata unosząca się nad strumieniem. Marilion nie zastanawiając się długo wdrapał się na rzeźbioną w marmurze balustradę, a następnie wyskoczył poza grunt rozwijając swoje pokryte szronem skrzydła. Chłód jego krwi nadawał ciału wieczną świeżość i siłę. Teraz, lecąc nad swoim królestwem usiłował znaleźć źródło tak niepokojącej go fioletowej łuny.W końcu Marilion dotarł aż do polany leżącej nad samym strumieniem. Przy samym brzegu zobaczył wychudzoną postać, której fioletowa krew spływała spokojnie do strumienia. Zaniepokojony bohater pochylił się nad stworzeniem. Był to jeden z mieszkańców gorącej krainy, której nazwa nie miała swojego odpowiednika w żadnym ze znanych Marilionowi języków. Z przedziwnej istoty uchodziło życie, a krew parująca nad strumieniem unosiła się niczym gęsta mgła. Lodowa siła władcy nie mogłaby uratować mieszkańca innego królestwa. Władca nie miał wyboru. Wyciągnął swój sztylet a następnie wykonał nacięcie na własnej skroni. Kropla krwi która spłynęła z rany, spadła na wargi stworzenia. Natychmiast przybrało ono srebrzysty kolor, a skóra zaczęła odżywać. Tak oto sprawiedliwy władca zyskał nowego poddanego - lodową bestię.
