Wierność i idea młodości czy kariera i nadzieja na sukces życiowy. Moje refleksje na temat wyborów moralnych bohaterów literackich minionych epok.

W każdej epoce byli młodzi ludzie pełni ideałów i wyobrażeń o swojej przyszłości, niestety wielu z nich z czasem zmieniało swoje poglądy, które były modyfikowane przez sytuacje polityczną, historyczną lub materialną bohatera.Życie w zgodzie z własnymi wyobrażeniami z młodości jest i zawsze będzie bardzo trudne.

Pierwszym spojrzeniem literackim będzie "Oda do młodości" to młodzieńczy utwór Adama Mickiewicza. W „Odzie do młodości” poeta próbował przedstawić program działania Filaretów. Utwór ten zawiera ideały młodych romantyków, które są zupełną przeciwnością poglądów starych klasyków. Poeta żąda podporządkowania celów osobistych dobru ogółem, widzi w młodości i braterskim powiązaniu serc ludzkich gwarancję powodzenia wysiłku przebudowy świata. Kolejnym ideałem młodego poety jest zapał i szał działania. Dzisiejsza młodzież z zapałem zdobywa wiedzę i poszukuje alternatywnych rozwiązań na przyszłość bez oglądania się na trudności i niebezpieczeństwa. Mimo że wielu nie do końca zdaje sobie sprawę ze swoich możliwości i nie sięga „tam, gdzie wzrok nie sięga”, giną oni wśród tłumów tych, którzy „wylatują nad poziomy” i „łamią, czego wzrok nie złamie”. Wiersz wzywa do zbiorowego działania, stawia przed młodym pokoleniem szczytne ideały. „Oda do młodości” to manifest pokolenia romantyków. Redefiniuje ona pozycję poety, dla którego żąda w miejsce wierszoklety pozycji przywódcy duchowego nad narodem. Idea szczęścia dla ogółu jest mało poważna bądź źle zrozumiana w tych czasach. Młodzież najczęściej błędnie pojmuje pojęcie szczęścia dla wszystkich próbując w sposób bezwzględny wcielić w życie ideały sprzeczne często z poglądami niektórych mniejszości społecznych. Wielu należy do bluźnierczych organizacji faszystowskich, nacjonalistycznych bądź popiera anarchię lub nie potrafi zrozumieć, że „w szczęściu wszystkiego są wszystkich cele". Romantycy wyznawali kult uczucia, intuicji, złudzeń i polotu. Wiara w potęgę uczuć wśród młodych ludzi jest nadal bardzo silna. Możemy zaobserwować jednak u nich więcej postaw racjonalistycznych. Większość z nich to intelektualiści dążący do rozumowego poznania świata. Niewielu jest skłonnych uwierzyć w istnienie świata niedostępnego dla rozumu i zmysłów.
Współczesna młodzież, tak jak romantycy, wierzy w potęgę młodości. Uważa, że dla niej otwarty jest świat pełen marzeń, nadziei, planów na przyszłość. Młodość jest w stanie czynić cuda. Mimo że od napisania „Ody do młodości" minęło wiele lat, większość zawartych w niej ideałów młodych romantyków jest nadal aktualnych dla wielu młodych kreatywnych ludzi.
Przedstawienie następnej książki jest dla mnie samą przyjemnością.Jest to „Siłaczka” i „Doktor Piotr” Stefana Żeromskiego. „Siłaczka” jest nowelą, która liczy sobie sto lat. Często jest cytowana. Tytuł jest używany jako skrót określający postawę wobec życia.. Jedną z głównych bohaterów tej nowelki jest Stanisława, Bozowska, która poświęciła wszystko nawet własne życie dla idei.Przyjmując ideologię pozytywizmu „praca u podstaw”, była nauczycielką w małej wsi na skraju ubóstwa,pragnąc uczyć najbiedniejszych w społeczeństwie Polski wieku XIX. Chciała swoją postawą naprawić błędy wyższych warstw społecznych i zaniedbań, jakich dokonali w sprawie oświaty na wsiach.
Jest w „Siłaczce” bardzo ciekawe porównanie między Stanisławą a drugim bohaterem, jakim jest doktor Piotr; był kolegą Bozowskiej o takich samych ideałach, lecz jedno ich różniło.To,że bohaterka wytrwała w ich ideałach, a doktor Piotr porzucił swoją ideologie.Była to postać bezkompromisowa, dążyła do realizacji swoich ideałów.
Podobnie bezkompromisowym idealistą był bohater opowiadania „Doktor Piotr”,nazywał się Piotr Cedzyna.Gdy powiedział się, że jego ojciec uzyskał pieniądze na jego kształcenie oszukiwaniem robotników, którzy z braku innej dostępnej pracy dawali się wyzyskać. Postanowił, więc, że musi „spłacić dług” u wykorzystanych materialnie przez jego ojca robotników. Z ciężkim sercem opuszcza ojca. Cierpi, bowiem bardzo go kocha i wie, że wyjazd sprawia ból ojcu.Doktor Piotr wyjeżdża,aby objąć posadę za granicą i spłacić oszukanych robotników. Musi odsunąć od siebie uczucia osobiste, ma poczucie obowiązku wobec biedniejszych niż on,krzywdzonych i lekceważonych.
Kończę książką, która najlepiej przedstawia ideały młodzieńcze i rezygnacje z kariery na rzecz najniższej klasy społeczeństwa. ”Ludzie bezdomni” powieści Stefana Żeromskiego. Mówi nam o Doktorze Tomaszu Judymie. Bohater łączy w sobie cechy „Siłaczki” i „Doktora Piotra” Stefana Żeromskiego. Doktor jest w powieści jedną z bardzo niewielu postaci, które są bezdomne z wyboru. Walczący o nowy porządek społeczny doktor jest zdania, że aby skutecznie to robić trzeba żyć w samotności. Boi się, że jeśli założy rodzinę, to wkrótce zapomni o ideałach i zmieni się w zwykłego dorobkiewicza. Dlatego świadomie wybiera bezdomność, która w jego przypadku oznacza brak rodzinnego domu i odrzucenie ukochanej osoby. Doktor Judym pragnie w ten sposób spłacić dług względem warstwy społecznej, z której pochodził. Żeromski na jego przykładzie pokazuje, że bezdomny jest każdy człowiek walczący ze starymi zasadami, walczący o nowy porządek społeczny.

Cóż,mówiąc szczerze to zazdroszczę takim ludziom tak Siłaczka czy Tomasz Judym.Był to bunt wobec tego, co działo się w danych momentach napisania utworu.
Na przykład w „Odzie do młodości” autor przedstawia właściwie same pozytywy bycia buntownikiem i walki o swoje ideały. Natomiast w „Siłaczce” jest opis tego, że nie można się bezgranicznie oddawać ideałom, ponieważ prowadzą one niejednokrotnie do niemiłych skutków,jak w przypadku Stanisławy. Moim zdaniem bunt jest potrzebny żeby wprowadzać zmiany starych i już nieaktualnych systemów. Świat się zmienia, a razem z nim dążenia ludzi. Gdyby nie buntownicy to dalej bylibyśmy w okresie rządów jakiegoś władcy absolutnego i od niego zależałby nasz stan bytowania. Jeśli mogę to tak określić dzięki buntownikom mamy teraz wolność i sami możemy wprowadzać zmiany w te stare systemu, jakie są już obecnie. Wielu ludzi z różnych epok chyba ze wszystkich państw, księstw itp., próbowali ulepszać swój naród.Przykładem może być Polska walczyła 123 lata o to by być by istnieć.Był to także bunt wobec zaborców i ideologia naszej prawdziwej polskości. Cóż mogę więcej więcej napisać przez bardzo długi czas Polska istniała jedynie w sercach ludzi i była na tyle silna, że teraz możemy w niej bytować.Bunt to także niebezpieczeństwo, ponieważ oddając się całym sobą możemy nawet nie zauważyć, że krzywdzimy ludzi wokół nas.W imię abstrakcyjnej idei zapominamy o konkretnych ludziach,odrzucamy ich uczucia.Taki rodzaj buntu zamiast tworzyć to niszczy, bardzo łatwo przekroczyć granice między rozumnym buntem a niszczeniem tego, co chciało się naprawić.Nie jest nigdzie napisane, jaka to granica, lecz takowa istnieje i nie jeden człowiek się o tym przekonał,że na pewnym etapie stwarza inny, anarchistyczny, pozbawiony wszelkich form świat wokół siebie. Miejmy swoje ideały,swoje marzenia,realizujmy je, lecz pamiętajmy żeby nie przekroczyć tej jakże cienkiej granicy między dobrem,a złem.