Fotosynteza, odżywianie się organizmów - najważniejsze informacje
BIOLOGIA
Samożywność – zdolność do tworzenia bogatych w energię związków organicznych z pobranych ze środowiska prostych, nieorganicznych związków, takich jak CO2 i H2O.
chlorofil – barwnik obowiązkowy, aby powstała fotosynteza, ponieważ ma zdolność pochłaniania energii promieni słonecznych.
najwięcej tlenu wydziela się w niebieskim i czerwonym zakresie widma. Podobnie z intensywnością fotosyntezy.
chlorofil znajduje się w chloroplastach, te zaś w tkance miękiszowej. Im cieńsza i bardziej spłaszczona blaszka liścia, tym większa powierzchnia, na które pada światło słoneczne.
liść – od góry: KUTYKULA, SKÓRKA GÓRNA, MIĘKISZ PALISADOWY, MIĘKISZ GĄBCZASTY, WIĄŻKA PRZEWODZĄCA, SKÓRKA DOLNA, APARAT SZPARKOWY.
miękisz palisadowy jest ustawiony tak, aby jak najwięcej światła dotarło do wewnątrz liścia. Inaczej promienie musiałyby przenikać przez wiele warstw, które mogłyby je osłabić.
miękisz gąbczasty ma mniej chloroplastów. Odgrywa większą rolę w transpiracji i wymianie gazowej. duże przestwory umożliwiają przenikanie CO2 i H2O.
CO2 dostaje się ze środowiska do liścia przez aparaty, których jest dużo w dolnej skórce, a mało w górnej. Zabezpiecza to przed nadmierną utratą wody.
hydrofity – rośliny żyjące w wilgotnych warunkach. Mają cienką kutykulę lub wcale. U roślin o liściach pływających – aparaty szparkowe tylko w górnych częściach liścia.
kserofity – suche warunki. Gruba kutykula, kilkuwarstwowe skórki, szparki w dolnej skórce w zagłębieniach.
czynniki wpływające na rozwój fotosyntezy: światło, woda, temperatura, dwutlenek węgla, sole mineralne.
im więcej światła, tym zwiększa się intensywność fotosyntezy, ale jeśli światła jest za dużo, to fotosynteza zaczyna być hamowana. Jest to spowodowane blokadą chlorofilu, zwiększeniem transpiracji i zamknięciem aparatów szparkowych.
światłoznośne – potrzebują 100% światła.
cienioznośne – potrzebują ok. 10%.
Jeśli światło jest małe, to ogranicza fotosyntezę, a jeśli jest mocne oświetlenie, wtedy tempo zależy od stężenia CO2.
Fotosynteza jest procesem zależnym od temperatury. Optymalna to 40o, potem intensywność spada.
Drzewa i krzewy zrzucają liście ponieważ zamarznięte korzenie uniemożliwiłyby pobór wody i wystąpiłby brak fotosyntezy, co doprowadziłoby do suszy zimowej.
Rośliny iglaste mogą przeprowadzić fotosyntezę w temperaturach ujemnych, dlatego nie muszą zrzucać liści na zimę.
woda jest potrzebna do fotosyntezy, ponieważ jej brak spowodowałby zamknięcie aparatów szparkowych.
magnez, azot – te pierwiastki są również potrzebne do fotosyntezy.
organizmy cudzożywne – potrzebują CO2, H2O, soli mineralnych,. ale także kwasów tłuszczowych, cukrów, aminokwasów i witamin. Związki te muszą pobrać z otoczenia.
cukry, aminokwasy, kwasy tłuszczowe, kwasy nukleinowe, witaminy – pobiera się od samożywnych. Wodę i sole mineralne – pobiera się ze środowiska.
biofagi – odżywiają się tkankami lub organizmami. ROŚLINO-, WSZYSTKO-, MIĘSOŻERCY. Te ostatnie dzielimy na DRAPIEŻCÓW I PADLINOŻERCÓW.
saprobionty – żywią się szczątkami organicznymi. SAPROFITY (ROZTOCZA), SAPROFAGI (DROBNE BEZKRĘGOWCE). Te ostatnie: MUŁO-, KAŁO- GLEBOZERCY.
pasożyty – żyjące w czymś i żywiące się nim. ZEWNĘTRZNE, WEWNĘTRZNE.
trawienie – rozpuszczenie na małe, rozpuszczalne cząstki organiczne, które komórki mogą wchłonąć.
sposoby: w komórce - wodniczka pokarmowa, pozakomórkowo – przewód pokarmowy, jama trawienna. Parzydełkowce oba.
gruczoły trawienne – wątroba, trzustka, ślinianki.
roślinożercy – długi przewód pokarmowy, duże jelito ślepe, duża ilość błonnika, problem trawienny, więcej jedzenia.
mięsożercy – krótki przewód pokarmowy, małe jelito ślepe, łatwo rozkładany, mniej jedzenia, dużo energii.
pokarm rozproszony w wodzie – aparaty filtrujące: odnóża, fiszbiny, skrzela – zagęszczenie pokarmu
dzioby, aparat gryzący, wole, żołądek mięśniowy, chitynowe płytki, tarki – rozdrabnianie pokarmu
płynny pokarm – aparaty gębowe – ssący, liżący, kłująco – ssący.
glony – wymiana gazowa całą powierzchnią plechy, rośliny lądowe – organy przeprowadzają wymianę.
gleba – włośnik – komórka – wymiana gazowa
brak włośników = korek z przetchlinkami
miękisz powietrzny w korzeniach i łodygach. Duże przestwory łączące się ze sobą.
Korzenie oddechowe – umożliwia przenikanie gazów do podziemnych części roślin.
zdrewniałe łodygi – przetchlinki || łodygi zielone – szparki – miękisz gąbczasty
aparat szparkowy zamknięty: powietrze suche, noc, mała wilgotność, wysoka temperatura, duże stężenie CO2. Otwarty - powietrze wilgotne, dzień, duża wilgotność, niska temperatura, małe stężenie CO2.
wymiana gazowa przez skórę – gąbki, parzydełkowce, płazińce, pierścienic i obleńców.
duże zwierzęta – układ krążenia (hemolimfa), owady – tchawki, zwierzęta wodne – skrzela, ryby – skrzela, zwierzęta lądowe – tchawki, płucotchawki i płuca, małże, ślimaki – rzęski pokrywający skrzela, Pajęczaki – płucotchawki, kręgowce lądowe – płuca, płazy – skóra, ptaki – worki powietrzne.
procesy zachodzące poza komórką – pobieranie i trawienie pokarmu, transport, wymiana gazowa, wydalanie. W komórce – metabolizm, oddychanie komórkowe.
produkty przemiany materii i energii – dwutlenek węgla, woda, mocznik, amoniak, kwas moczowy.
woda: amoniak, wodno – lądowa: mocznik, lądowa: kwas moczowy.
Wydalanie to usuwanie zbędnych produktów przemiany materii i energii, wody i soli mineralnych, produktów przemian azotowych (białkowych).
osmoza – przechodzenie wody przez błony półprzepuszczalne z miejsc o stężeniu mniejszym do miejsc o stężeniu większym.
ciśnienie osmotyczne – powstaje na granicy roztworów o różnych stężeniach.
osmoregulacja – mechanizmy pozwalające utrzymać stałe ciśnienie osmotyczne płynów.
homeostaza – utrzymanie stałości środowiska wewnętrznego.
rośliny – rozmnażanie bezpłciowe: podział, zarodniki, fragmentacja, wegetatywnie; płciowo.
budowa kwiatu: {znamię słupka, płatek korony, pręcik, słupek, zalążnia, dno kwiatowe, działka kielicha} – okwiat + szypułka.
wiatropylność, wodopylność, przez ptaki.
zwierzęta – rozmnażanie bezpłciowe: podział, pączkowanie, partenogeneza; płciowe: jajorodność, jajożyworodność, żyworodność.
partenogeneza – dzieworództwo, rozwój z niezapłodnionej komórki jajowej.
rozdzielnopłciowe, obojnacze {tasiemiec, ślimak} – samozapłodnienie [identico], zapłodnienie krzyżowe [cechy obojga rodziców]
rozwój bezpośredni i pośredni.