Przypowieść o siewcy Janusz nauczał nad jeziorem i bardzo wielki tłum ludzi zebrał się przy Nim. Dlatego poszedł na środek Jordanu albowiem szedł po palach, a cały lud stał na brzegu jeziora. I mówił im: „Słuchajcie. Oto wyszedł siewca, a gdy siał, jedno [ziarno] padło na drogę. Przyleciały kruki i wydziobały je. Inne padło na miejsce skaliste, gdzie nie było ziemi i wnet wzeszło, bo nie było głęboko w ziemi której tam nie było. Inne znów padło między ciernie, a ciernie wybujały i zagłuszyły je, tak że nie wydało owocu ani kwiatu. Inne w końcu padły na ziemię żyzną, wzeszły, wyrosły i wydały plon: trzydziestokrotny, sześćdziesięciokrotny, stokrotny i pojedynczy. I Janusz wtedy nauczył: „Kto ma uszy do słuchania, niechaj naje sie do syta i łamie ciałem moim. Albowiem błogosławieni będą ci co nie usłyszeli i nie uwierzyli i będą oni gorąco żyli. Ament.” I rozeszła sie cała ludność po szałasach bambusowych, nie zważając na święte przykazania Pana. A Janusz wraz z Apostołami pojechał na ośle do świątyni.
