opisz na czym poelgało osadnictwo na prawie niemieckim :)  

Władca zakładał, czyli lokował nową wieś - albo miasto - na ściśle określonych warunkach. Warunki te nazywano prawem niemieckim - dlatego, że przywędrowało do Polski właśnie z Niemiec.  Na czym polegało prawo niemieckie? Otóż każda rodzina otrzymywała w dzierżawę działkę ziemi wielkości 1 łana. Łan była to ówczesna miara powierzchni, obejmująca najczęściej ok. 20 ha. Działka taka mogła więc miec wymiary 400 x 500 m. Była dziedziczna, to znaczy po ojcu przejmował ją syn.  Osadnicy musieli co roku płacic księciu, czyli swemu panu, ustalony czynsz za użytkowanie ziemi. Czynili to częściowo w pieniądzach, a częściowo w naturze - np. oddawali prosiaka albo ciele. Proboszczowi swej parafii płacili dziesięcinę, tzn. jedną jednostkę wszystkich plonów. Resztę mogli zatrzymac dla siebie. Wieś lokowaną na prawie niemieckim budowano nie jak kto chciał, lecz wg planu. Przez środek przyszłej wioski wytyczano drogę, a po obu jej str stawiano jeden przy drugim domy. Zasadźca zostawał często sołtysem nowej wsi. Zamiast jednego łanu ziemi otrzymywał kilka. Miał też prawo zbudowac młyn, z którego za opłatą korzystali wszyscy osadnicy, i zatrzymywał dla siebie częśc świadczeń na rzecz pana. Sołtysi sieszyli się dużym szacunkiem, powoływali bowiem samorząd mieszkańców oraz przewodniczyli wiejskiemu sądowi. Samorząd decydował o ważnych dla wszystkich prawach - np. kiedy rozpocząc żniwa, a sąd rozstrzygał spory wśród mieszkańców i wyrokował o sprawach o drobne przestępstwa

Podstawą tej organizacji była umowa zawarta pomiędzy panem gruntu, a osadnikami w imieniu których występował zasadźca.- chłopi otrzymywali jednakową ilość ziemi (z reguły jeden łan, czyli 16 hektarów),- gospodarstwo chłopskie stanowiło własność pana i z tego tytułu otrzymywał on z niego czynsz oraz daniny w naturze,- przez pierwsze lata obowiązywała wolnizna (od 2 do 24 lat), był to okres na zagospodarowanie, w którym chłopi zwolnieni byli od świadczeń,- pańszczyznę nie stosowano wcale lub bardzo rzadko (1-4 dni w roku),- prawo opuszczenia wsi chłop uzyskiwał po odpracowaniu tylu lat ile wynosiła wolnizna, pod warunkiem, że uregulowane zostały wszystkie świadczenia na rzecz właściciela gruntu; chłopi byli osobiście wolni,- sądem pierwszej instancji była wybierana przez osadników ława wiejska,- zasadźca zostawał sołtysem, przysługiwało mu większe gospodarstwo, prawo do prowadzenia karczmy i młyna oraz części świadczeń chłopskich; przewodniczył też ławie wiejskiej.