Charakterystyka Zawiszy Czarnego

Zawisza Czarny pochodził z Garbowa. Nie zanotowano roku jego urodzenia, ale wiemy, że zmarł w 1428. Najsławniejszy polski rycerz.

Zasłynął w czasie wojen i turniejów z prawości i męstwa, jest symbolem cnót rycerskich. Zawisza Czarny wyróżniał się męstwem i niezwykłą wytrwałością, która go nie opuszczała w żadnym wieku. Bardzo gorliwy strażnik honoru rycerskiego, nigdy nie opuszczał swoich towarzyszy widząc ich w szponach śmierci, wolał śmierć w bitwie niż ucieczkę.

Nigdy nie dbał o swoje bezpieczeństwo, zawsze był gotowy stawić czoła wrogom i niebezpieczeństwu. We wszystkich walkach uchodził za najsławniejszego i najdzielniejszego rycerza, podejmującego się wszelkich czynów bohaterskich. Nikt nie był w stanie mu dorównać, był on człowiekiem honoru. Swą uprzejmością przyciągał do siebie ludzi, nie tylko tych odważnych i dobrze urodzonych, ale także barbarzyńców. Odznaczał się słodyczą języka, gładkością i wdziękiem. Jego atutem było nadzwyczajne męstwo, ponieważ z jednej strony był wytrwały w walce, a z drugiej dzięki rozwadze i umiarkowaniu był najlepszym rycerzem. Był niezmiernie surowy w przestrzeganiu praw rycerskich, znany był na świecie. W sprawach najbardziej zawikłanych, w których chodziło o honor rycerski, udawało się do niego - czasem z bardzo daleka - dużo ludzi. Uważano go za "zwierciadło czci" i nikt nie śmiał mu zaprzeczyć. Zginął w niewoli tureckiej.

Nikt nie jest w stanie równać się Zawiszy Czarnemu. We współczesnym świecie nie istnieje już takie męstwo, jakie on posiadał. Był wielkim autorytetem dla innych rycerzy, którzy chcieli się do niego upodobnić.