Grupa przyjaciół: Ula, Pestka, Marian i Julek odpoczywają w czasie wakacji na wsi, w Olszynach. Na „ich” wyspie, na rzecznym zalewie pojawia się tajemniczy chłopiec. „Obcy”- Zenek Wójcik, zawędrował tu autostopem w poszukiwaniu wujka. Przybysz ma zranioną stopę. Dzieci postanowiły mu pomóc: budują szałas i potajemnie przynoszą z domów pożywienie. Wspólnie podejmują próby odnalezienia wujka. Jednak poszukiwania nie przynoszą rezultatów, Zenkowi kończą się pieniądze, a dzieciom coraz trudniej karmić przyjaciela w tajemnicy przed rodziną. Te trudności pogłębiają ich przyjaźń. Zenek imponuje im samodzielnością i odwagą. Raz staje w obronie psa atakowanego przez chłopców z wioski, innym razem z narażeniem życia ujarzmia konie i tym samym ratuje małe dziecko pozostawione bez opieki na wozie. Toteż bez wahania idą za swym bohaterem do cudzego sadu po jabłka, by nie zarzucił im tchórzostwa. Ula jako jedyna odmawia udziału w wyprawie. Jednak, kiedy wychodzi na jaw, że Zenek ukradł pieniądze na jarmarku, dzieci potępiają jego występek. Zenek odchodzi z wyspy; wieczorem odwiedza Ulkę, aby wyznać jej, że ukradł pieniądze z powodu nękającego go głodu. Opowiada o śmierci matki i ucieczce od ojca alkoholika. Wreszcie wyznaje jej swoją miłość. Ula pomaga koledze powrócić na wyspę; pracuje przy zbiorze owoców i zwraca skradzione pieniądze. Zenek również podjął pracę, pomaga przy żniwach. Pojawiają się jednak nowe kłopoty: milicja dowiaduje się, że Zenek Wójcik (poszukiwany jako uciekinier z domu) jest na wyspie. Dzieci zdają sobie sprawę, że same nie zdołają uratować przyjaciela; proszą o pomoc rodziców. Ta sytuacja przyczynia się do porozumienia Uli z ojcem, który dowodzi, że jest godny zaufania. Z jego pomocą odnajdują wujka, a tym samym Zenek znajduje swój nowy dom.
