przygotuj wiadomośc o twórczości dowolnego kompozytora

Znaczenie twórczości J. S. Bacha Po śmierci Bacha (1750 r. – data jego śmierci zamyka w symboliczny sposób epokę baroku), jego twórczość pozostawała w cieniu, powszechnie nie była doceniana. Harmonika funkcyjna, będąca konsekwencją bachowskiej polifonii, wyprzedzała barok, a nawet klasycyzm. Jednak z całą pewnością wiadomo, że preludia i fugi Bacha studiowali Mozart, Beethoven, Chopin i inni kompozytorzy. Dlatego utwory Bacha w pełni zostały zrozumiane dopiero przez romantyków. Renesans twórczości Jana Sebastiana zapoczątkowany został u progu XIX wieku przez niemieckiego kompozytora Feliksa Mendelssohna (1809-1847). Doprowadził on do realizacji pierwszego, od śmierci Bacha, wykonania Pasji według św. Mateusza. Miało to miejsce 11 marca 1829 roku w Berlinie, w setną rocznicę prawykonania. Od tego czasu datuje się ciągłe zainteresowanie dorobkiem twórczym J. S. Bacha. Wykonywane są zarówno jego monumentalne dzieła wokalno-instrumentalne, jak i klawesynowe, fortepianowe, organowe, kameralne. Na utworach tych opiera się edukacja muzyczna na całym świecie. Historyczna rola twórczości Bacha polega na syntezie (połączeniu) dorobku epok minionych. Warsztat kompozytorski stanowi podsumowanie i szczyt technicznych osiągnięć muzyki barokowej, zwłaszcza w dziedzinie konstrukcji polifonicznej. Dla przyszłych pokoleń kompozytorów stał się niedoścignionym wzorem i mistrzem. Witold Lutosławski, wybitny polski kompozytor XX wieku, powiedział: „Gdyby jakimś przewrotnym cudem odjęto nam to, co zbudowała w nas twórczość największego z geniuszów muzycznych ludzkości, nie moglibyśmy w tym spustoszeniu poznać samych siebie”.   Znaczenie twórczości F. Chopina Twórczość F. Chopina zajmuje w muzyce zarówno polskiej, jak i światowej specjalne miejsce ze względu na: - wyeksponowanie muzyki fortepianowej, - wyrażanie się za pomocą środków ściśle muzycznych (kompozytor nie korzysta z pomocy słowa ani programu – tworzy muzykę na ogół autonomiczną), - mistrzowską stylizację – przetwarzanie elementów folkloru polskiego, - stworzenie własnego typu melodyki kantylenowo-ornamentalnej oraz harmoniki (nowatorskie rozwiązania, często wychodzące poza schematy odniesień funkcyjnych oraz chromatyka itd. ), - wprowadzenie tzw. tempa rubato ( swoboda w użyciu przyspieszeń i zwolnień tempa).   W historii muzyki Chopin pozostanie symbolem niezwykłej sztuki pianistycznej – sztuki idealnie zespalającej artyzm z techniką. Inne rodzaje muzyczne, jak pieśni, czy zespołowa muzyka kameralna i utwory z orkiestrą, miały dla Chopina drugorzędne znaczenie. Mimo pewnego ograniczenia, jakie spowodował wybór jednego instrumentu, jego spuścizna jest bardzo urozmaicona. Chopin komponował niemal wszystkie gatunki muzyki fortepianowej: formy małe i wielkie, liryczne i dramatyczne. Na muzykę Chopina składają się: etiudy, walce, mazurki, polonezy, sonaty, ronda, wariacje, pieśni z towarzyszeniem fortepianu oraz dwa koncerty z orkiestrą. Większość osiągnęła w twórczości Chopina ważna kulminację w historii ewolucji gatunkowej.  Pozdrawiam.